Traktat konstytucyjny Unii Europejskiej TOM II - Proces ratyfikacji traktatu konstytucyjnego – Kryzys konstytucyjny

Niniejsza publikacja – TOM II stanowi ciąg dalszy badań nad procesem ratyfikacji Traktatu konstytucyjnego Unii Europejskiej w ujęciu historycznym.

W TOMIE I przedstawiono założenia i kontrowersje wokół procesu ratyfikacji, czym poprzedzono analizę samego etapu ratyfikacji traktatu zakończonego, tzw. „kryzysem konstytucyjnym” we Francji i Holandii, a tym samym w całej Unii Europejskiej, który doprowadził do fiaska w odniesieniu do tej pierwotnej wersji traktatu konstytucyjnego, który musiał zostać zmodyfikowany i otrzymał nową nazwę Traktat lizboński.

W TOMIE I przeanalizowano kontrowersje wokół traktatu, które mogły powodować obawy, iż traktat nie zostanie zaakceptowany i przegłosowany w referendach w różnych krajach członkowskich. Zaprezentowano m.in. trudności na etapie tworzenia projektu traktatu konstytucyjnego, dylematy wokół nazewnictwa dokumentu: konstytucja czy traktat, kontrowersje wokół treści traktatu czy też nastroje społeczne związane ze stosunkiem do traktatu jeszcze przed jego ratyfikacją. Usystematyzowano także terminologię konstytucyjną, w tym trzy koncepcje konstytucji: formalną, materialną i normatywną, które porównano i odniesiono do tego, czym jest traktat konstytucyjny i czy ówczesna Unia Europejska w roku 2005 przed ratyfikacją traktatu konstytucyjnego miała wszystkie trzy formy konstytucji.

W TOMIE I przeanalizowano także podstawowe funkcje konstytucji, obok funkcji prawnej, legitymizacyjnej czy regulacyjnej także funkcję integracyjną traktatu konstytucyjnego w ujęciu porównawczym do przykładowych konstytucji państwowych.

W świetle procesu ratyfikacji w TOMIE I odniesiono także, tzw. moment konstytucyjny „constitutional moment” do momentu ratyfikacji traktatu konstytucyjnego, w którym nie chodzi tylko o czas kiedy powstaje dany traktat czy konstytucja, ale o to, czy czas ten sprzyja identyfikowaniu się społeczeństwa z danym aktem prawnym. Najlepszym przykładem pozytywnej korelacji jest Konstytucja Stanów Zjednoczonych, która była uchwalana w momencie powstawania suwerennego państwa.

Natomiast analizowany Traktat konstytucyjny Unii Europejskiej pojawił się w nie najlepszym momencie i stąd problemy w procesie jego ratyfikacji. Jednak nie zawsze „constitutional moment” gwarantuje silne oddziaływanie integrujące i korzystny wynik ratyfikacji.

TOM I zawiera także analizę tych zapisów traktatu konstytucyjnego, które budzą kontrowersje i mogłyby przyczynić się do odrzucenia traktatu w referendum. Jak kwestia „osobowości prawnej” Unii Europejskiej, tzw. „wzmocnionej współpracy” czy prezydencji unijnej.

W TOMIE I wskazano także na pewne mankamenty traktatu konstytucyjnego, które także mogły mieć wpływ na wynik jego ratyfikacji jak kwestie stopnia skomplikowania struktury, języka, a także pewne niedopracowanie tekstu od strony redakcyjnej.

W tej pierwszej części analizy TOMU I, Rozdziału I, przedstawiono wyniki społecznej znajomości treści traktatu i jego poparcia jeszcze przed rozpoczęciem procesu jego ratyfikacji w roku 2005.

Kolejnym bardzo istotnym zagadnieniem była analiza tego, czy trafny i najkorzystniejszy był wybór formy ratyfikacji traktatu konstytucyjnego, który mógł przesądzić o tym, czy traktat zostanie, czy nie ratyfikowany: na drodze parlamentarnej czy w drodze referendum i jakiego rodzaju: ogólnonarodowego referendum czy też referendum w drodze indywidualnej w poszczególnych krajach członkowskich Unii Europejskiej.

Kluczową kwestią było także zbadanie, jaki wpływ może mieć kolejność dokonywania ratyfikacji traktatu w poszczególnych krajach członkowskich na wynik referendum konstytucyjnego. Jak wiadomo opinia publiczna kieruje się tym, co dzieje się w innych krajach i poparcie dla traktatu czy jego odrzucenie w jednym kraju może mieć także wpływ na wynik referendum w drugim kraju, co w istocie, jak pokazuje historia miało kluczowe znaczenie w odniesieniu do ratyfikacji traktatu konstytucyjnego w roku 2005 zakończonej kryzysem konstytucyjnym.

W TOMIE I przeanalizowano także doświadczenia referendalne w poszczególnych krajach członkowskich Unii Europejskiej w czasie całej historii integracji, a także doświadczenia krajów Europy Środkowo-Wschodniej, będących członkami lub kandydatami do Unii Europejskiej, gdzie stosunkowo młode demokracje dopiero nabierały doświadczenia w procesach ratyfikacji w formie referendum, zwłaszcza w odniesieniu do akcesji do UE, kiedy to referendum jest wymagane, co także mogło mieć wpływ na wynik referendum w sprawie traktatu konstytucyjnego. Przeanalizowano zatem w I TOMIE referenda akcesyjne i referenda konstytucyjne.

Wskazano także na szereg korzyści z formy ratyfikacji, jaką jest referendum, które zmusza uczestników do zajęcia jednoznacznego stanowiska „tak” lub „nie” w odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania referendalne „do wyboru”.

Po tak szerokiej wstępnej analizie problematyki procesu ratyfikacji i możliwych do wykorzystania form w odniesieniu do referendum jako formy ratyfikacji Traktatu konstytucyjnego Unii Europejskiej, przeanalizowano w TOMIE I „za” i „przeciw” w oparciu o główne kryteria m.in. ze względu na przedmiot referendum, gdyż pod głosowanie nie powinno być poddawane w drodze referendalnej zagadnienie zbyt szczegółowe czy skomplikowane. Forma referendum nie powinna być też nadużywana. O wyborze powinny decydować także tradycje referendalne w danym kraju. Ze względu na kryterium wyniku, forma referendum powinna być stosowana w tych krajach, gdzie zazwyczaj wyniki referendów są pozytywne, natomiast forma parlamentarnej ratyfikacji daje większe szanse na wynik pozytywny niż z wykorzystaniem referendum. Korzyścią wyboru referendum jako drogi ratyfikacji jest także fakt, iż daje z punktu widzenia społecznego wrażenie „wpływu” obywateli na najważniejsze sprawy. Z drugiej strony referendum zmusza polityków do wypracowania konsensusu ponad podziałami, natomiast społeczeństwo może chcieć poprzez referendum ukarać rząd czy daną opcję polityczną za negatywne skutki rządzenia, czyli negatywny wynik referendum może w ogóle nie wynikać z zagadnienia, które jest przedmiotem głosowania, ale z ogólnego nastroju społeczeństwa wobec rządzących czy sytuacji w dany kraju.

Zatem referendum jest formą ratyfikacji dość ryzykowną.

Powyższe rozważania zawarte w TOMIE I publikacji, odnoszą się szerzej do zagadnienia od czego może być uzależniony wynik referendum i są nadal aktualne w świetle niedawnego referendum w W. Brytanii w sprawie BREXITU, które także zakończyło się wynikiem negatywnym.

Zatem badania i publikacja, mimo iż dotyczą procesu ratyfikacji traktatu konstytucyjnego w roku 2005, pozostają nadal aktualne w roku 2016 z uwagi na wnioski, jakie wypływają z doświadczenia ratyfikacji, zwłaszcza formy referendalnej oraz „kryzysu konstytucyjnego”. Jednak najwyraźniej nie zawsze korzysta się z wiedzy na temat korzyści i kosztów, skutków pozytywnych i negatywnych zastosowania takiej, a nie innej formy ratyfikacji jaką jest „referendum”, o czym świadczy przykład brytyjskich polityków, którzy sprowokowali referendum w W. Brytanii, co świadczy o tym, iż nie wyciągnęli żadnych wniosków w odniesieniu do np. doświadczeń francuskich czy holenderskich z roku 2005.

Ponieważ jednak publikacja nie ogranicza się jedynie do przypadku negatywnych wyników referendów w tych dwóch wspomnianych krajach, ale także w ujęciu porównawczym analizuje podobieństwa i różnice w procesie ratyfikacji we wszystkich ówczesnych krajach członkowskich Unii Europejskiej, w tym analizuje poparcie dla „Eurokonstytucji”, argumenty wykorzystywane „za” i „przeciw” ratyfikacji traktatu konstytucyjnego w debatach w krajach członkowskich, takie jak: obawy przed ryzykiem ograniczenia suwerenności, korzyści ekonomiczne, wzmocnienie pozycji UE na świecie.

W/w analiza oparta była o dane społeczne na podstawie badań szerokiego spektrum opinii publicznych krajów członkowskich Unii. Przedstawiono także w TOMIE I nie tylko opinie obywateli jako członków Unii Europejskiej, ale także określonych grup i partnerów społecznych, takich jak: biznes, kościół, związki zawodowe i inne, które wypowiadały się w sprawie traktatu konstytucyjnego i jego ratyfikacji usiłując wywrzeć wpływ na opinię publiczną.

Bardzo istotnym zagadnieniem była analiza frekwencji w referendach w poszczególnych krajach członkowskich, która miała dać odpowiedź, jakie jest ryzyko odrzucenia traktatu konstytucyjnego na skutek niespełnienia wymogów w tym zakresie w poszczególnych krajach członkowskich.

Szczególnie wartościowy jest materiał analityczny oparty na wynikach badań z lat 2004-2006, gdyż są to źródła trudno dostępne, a w publikacji przeanalizowano poparcie i sprzeciw wobec traktatu w różnych momentach przed jego ratyfikacją.

Oparto się na wynikach badań i danych, takich instytucji jak Eurobarometer w UE czy OBOP i CBOS w Polsce, a także licznych analiz i opracowań.

 Kolejnym etapem poprzedzającym najważniejszą część analizy dotyczącej przebiegu procesu ratyfikacji w poszczególnych krajach członkowskich UE była zawarta również w TOMIE I prezentacja założeń ratyfikacji, a następnie harmonogramu ratyfikacji traktatu konstytucyjnego dla poszczególnych krajów.

Kwintesencją istoty procesu ratyfikacji było pytanie referendalne, które także zostało poddane analizie, gdyż nie było jednorodne w poszczególnych krajach członkowskich, co także mogło mieć wpływ na wynik referendum.

Interesujące było także zagadnienie, jak referendum może wpłynąć na poczucie tożsamości obywateli Unii Europejskiej.

W I TOMIE publikacji przeanalizowano także argumenty i stanowisko poszczególnych partii politycznych, co do samego referendum jako narzędzia ratyfikacji, stan debaty przedreferendalnej w poszczególnych krajach z uwzględnieniem także sytuacji w krajach członkowskich, w których ratyfikacja miała przebiegać na drodze parlamentarnej a nie referendalnej.

Tak pogłębiona analiza, zarówno teoretyczna zagadnień prawnych, jak i uwarunkowań dla przeprowadzenia ratyfikacji w formie referendum w poszczególnych krajach dała szeroką perspektywę dla istoty opracowania, jaką był „kryzys konstytucyjny” w procesie ratyfikacji Traktatu konstytucyjnego Unii Europejskiej w roku 2005 we Francji i Holandii, który doprowadził do załamania procesu ratyfikacji i konieczności modyfikacji traktatu konstytucyjnego, czego wynikiem była nowa jego wersja o zmienionej nazwie „Traktat lizboński”.

Zatem obecny TOM II koncentruje się przede wszystkim na przebiegu procesu ratyfikacji we Francji i Holandii zakończonego porażką – w tym tzw. „kryzysem konstytucyjnym”, a także skutkach tego wydarzenia.

W aneksie natomiast jako przykład tego co działo się po „kryzysie konstytucyjnym” zaprezentowano stanowisko Polski w kwestiach zmian w traktacie konstytucyjnym.