Frenduit hoc trinâ monftrum Latiale coronâ,

Movit & horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium fpretâ religione dabis.

Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas trifte patebit iter.
O quàm funefto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura fuis!
Nam prope Tartareo fublime rotatus ab ignī
Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

Q

In eandem.

Uem modò Roma fuis devoverat impia diris,

Et Styge damnârat Tænarioque finu,

Hunc vice mutatâ jam tollere geftit ad aftra,

Et cupit ad fuperos evehere ufque Deos.

In inventorem Bombarde.

Apetionidem laudavit cæca vetuftas,

IAP

Qui

tulit ætheream folis ab axe facem; At mihi major erit, qui lurida creditur arma,

Et trifidum fulmen furripuisse Jovi.

Ad

Ad Leonoram Roma canentem,

Angelus unicuique fuus (fic credite gentes)

Α

Obtigit æthereis ales ab ordinibus.

Quid mirum, Leonora, tibi fi gloria major?
Nam tua præfentem vox fonat ipfa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli
Per tua fecretò guttura ferpit agens;
Serpit agens, facilifque docet mortalia corda
Senfim immortali affuefcere poffe fono.
Quòd fi cuncta quidem Deus eft,per cunctaque fufus,
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

A

Ad eandem.

Ltera Torquatum cepit Leonora Poëtam,
Cujus ab infano ceffit amore furens.

Ah mifer ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus & propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torfiffet lumina Pentheo
Sævior, aut totus defipuiffet iners,

Tu

Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ;
Et poteras ægro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu reftituiffe fibi.

C

Ad eandem.

Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas, Claraque Parthenopes fana Achelöiados, Littoreamque tuâ defunctam Naida ripâ

Corpora Chalcidico facra dediffe rogo?
Illa quidem vivitque, & amoenâ Tibridis undâ
Mútavit rauci murmura Paufilipi.

Illic Romulidum ftudiis ornata fecundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.

R

Apologus de Ruftico & Hero.

Ufticus ex Malo fapidiffima poma quotannis

Legit, & urbano lecta dedit Domino:

Hinc incredibili fructûs dulcedine captus
Malum ipfam in proprias tranftulit areolas.
Hactenus illa ferax, fed longo debilis ævo,
Mota folo affueto, protenùs aret iners.

Quod

Quod tandem ut patuit Domino, spe lufus inani, Damnavit celeres in fua damna manus.

Atque ait, heu quantò fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tuliffe animo!
Poffem ego avaritiam frænare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi & foetus & ipfa parens.

SYLVARUM LIBER.

Anno Ætatis 16.

In Obitum Procancellarii medici.

Arere fati difcite legibus,

P Manufque Parcze jam date fupplices,

Qui pendulum telluris orbem
Jäpeti colitis nepotes.

Vos fi relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu moræ
Tentantur incafsùm dolique;

Per tenebras Stygis ire certum eft.

Si deftinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules

Neffi venenatus cruore

Æmathiâ jacuiffet Oetâ.

Nec fraude turpi Palladis invidæ
Vidiffet occifum Ilion Hectora, aut

Quem