QUEM modò Roma suis devoverat impia diris, Et Styge damnârat, Tænarioque sinu,
Hunc, vice mutatâ, jam tollere gestit ad astra Et cupit ad superos evehere usque Deos.
IN INVENTOREM BOMBARDE.
IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas, Qui tulit ætheream solis ab axe facem; At mihi major erit qui lurida creditur arma Et trifidum fulmen surripuisse Jovi.
AD LEONORAM ROME CANENTEM.
ANGELUS unicuique suus (sic credite, gentes) Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum, Leonora, tibi si gloria major? Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum. Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cæli, Per tua secretò guttura serpit agens; Serpit agens, facilisque docet mortalia corda Sensim immortali assuescere posse sono.
Quòd, si cuncta quidem Deus est, per cunctaque fusus, In te unâ loquitur, cætera mutus habet.
ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam, Cujus ab insano cessit amore furens. Ah miser ille tuo quanto feliciùs ævo Perditus, et propter te, Leonora, foret!
Et te Pieriâ sensisset voce canentem Aurea maternæ fila movere lyræ!
Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo Sævior, aut totus desipuisset iners, Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus Voce eadem poteras composuisse tuâ; Et poteras, ægro spirans sub corde quietem, Flexanimo cantu restituisse sibi.
CREDULA quid liquidam Sirena, Neapoli, jactas, Claraque Parthenopes fana Achelöiados, Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ Corpore Chalcidico sacra dedisse rogo? Illa quidem vivitque, et amoenâ Tibridis undâ Mutavit rauci murmura Pausilipi.
Illic, Romulidum studiis ornata secundis, Atque homines cantu detinet atque Deos.
APOLOGUS DE RUSTICO ET HERO.
RUSTICUS ex malo sapidissima poma quotannis Legit, et urbano lecta dedit Domino: Hic, incredibili fructûs dulcedine captus, Malum ipsam in proprias transtulit areolas. Hactenùs illa ferax, sed longo debilis ævo,
Mota solo assueto, protinùs aret iners. Quod tandem ut patuit Domino, spe lusus inani, Damnavit celeres in sua damna manus; Atque ait, "Heu quanto satius fuit illa Coloni (Parva licet) grato dona tulisse animo!
Possem ego avaritiam frænare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi et fœtus et ipse parens."
GALLI ex concubitu gravidam te, Pontia, Mori Quis bene moratam morigeramque neget?
AD CHRISTINAM, SUECORUM REGINAM, NOMINE CROMWELLI.
BELLIPOTENS Virgo, Septem regina Trionum,
Christina, Arctoi lucida stella poli!
Cernis quas merui durâ sub casside rugas, Utque senex armis impiger ora tero, Invia fatorum dum per vestigia nitor, Exequor et populi fortia jussa manu.
Ast tibi submittit frontem reverentior umbra; Nec sunt hi vultus Regibus usque truces.
IN OBITUM PROCANCELLARII MEDICI.
PARERE Fati discite legibus,
Manusque Parcæ jam date supplices, Qui pendulum telluris orbem
Iäpeti colitis nepotes.
Vos si relicto Mors vaga Tænaro Semel vocârit flebilis, heu! moræ Tentantur incassùm dolique;
Per tenebras Stygis ire certum est.
Si destinatam pellere dextera Mortem valeret, non ferus Hercules
Nessi venenatus cruore
Emathiâ jacuisset Etâ;
Nec fraude turpi Palladis invidæ Vidisset occisum Ilion Hectora, aut Quem larva Pelidis peremit
Ense Locro, Jove lacrymante. Si triste Fatum verba Hecatčia Fugare possint, Telegoni parens Vixisset infamis, potentique
Ægiali soror usa virgâ. Numenque trinum fallere si queant Artes medentûm, ignotaque gramina, Non gnarus herbarum Machaon
Eurypyli cecidisset hastâ ;
Læsisset et nec te, Philyreie, Sagitta Echidnæ perlita sanguine; Nec tela te fulmenque avitum, Cæse puer genetricis alvo. Tuque, O alumno major Apolline, Gentis togatæ cui regimen datum, Frondosa quem nunc Cirrha luget, Et mediis Helicon in undis, Jam præfuisses Palladio gregi Lætus superstes, nec sine gloriâ; Nec puppe lustrâsses Charontis
Horribiles barathri recessus. At fila rupit Persephone tua, Irata cum te viderit artibus Succoque pollenti tot atris
Faucibus eripuisse Mortis. Colende Præses, membra precor tua Molli quiescant cespite, et ex tuo Crescant rosæ calthæque busto,
Purpureoque hyacinthus ore.
Sit mite de te judicium
Subrideatque Ætnæa Proserpina,
Interque felices perennis
JAM pius extremâ veniens Iäcobus ab arcto Teucrigenas populos, latèque patentia regna Albionum tenuit, jamque inviolabile fœdus Sceptra Caledoniis conjunxerat Anglica Scotis: Pacificusque novo, felix divesque, sedebat In solio, occultique doli securus et hostis;
« PreviousContinue » |