Rozprawy i sprawozdania z posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, Volume 32Nakł. Polskiej Akademji Umiejętności, 1901 - Philology |
Other editions - View all
Common terms and phrases
albo Ameryki południowej Amor Amora Annal apud Apulejusza Atenach atoli boga bogach bogowie bogów bowiem bóg Charon choć crac czem często części duszy dyalogach dyalogów dyalogu dysputy Erosa filozofów Gawiński gdyż globus globus Jagielloński Goleniowach Goleniowy Goleniów grodzie Herakles Hermes Hirzel Ikaromenippie Inscrip Inser Izydy Jana jeżeli Juppiter confutatus Juppiter tragoedus Kochow Kochowskiego krak Krakowie Kronos którą Lukian Lukianowi mają mazurowanie Menipp miał mitologii Momus możemy mógł mówi musiał należy następnie nasz Kochowski nasz poeta naszego poety niego niema Olimp pani Platona ponieważ powiecie powieści później prze przeciw Psyche quae quidem quod raczej Rozpr Rozprawy Wydz rzecz Saturnaliów sejmik Seneca skiego sumy śmierci Tamże tedy teraz tutaj utworów utwory utwór wcale Wenery Wenus Wespazyan widzimy wieku więcej Wisła właśnie wogóle wszystkiem zapewne zdaje Zeus Zeusa Zeusowi zupełnie zwłaszcza życia καὶ
Popular passages
Page 151 - pilnował"? Ale czytajmy dalej: Tytyr-Kochowski tak się skarży: Mam synaczka małego, którego kochała Jako matka i wszech z nim pieszczot zażywała. Ten zawsze do mnie chodząc, woła: Matko moja, Matko moja, kędyś jest, kędyś jest? owo ja: Ozwij się, już cię dawno, moja matko, szukam. A ja na to dobrze się od zalu nie pukam, Słysząc jego lamenty, jego płacz sieroczy, Że dotąd nie obaczą matki jego oczy. Któż w tym „małym synaczku...
Page 181 - Bo gdy rozmyślam przeszłe dni młodości mojej, przypominam, że tam włosów piększenie nie mogło być bez obrazy Bożej i zgorszenia bliźniego. Za to teraz zrosły się w kupę jako straki bobu rozkwitłego". Choroby zwaliły się nań. ale to zasłużona kara za grzechy (XXXIII.); oby tylko te doczesne utrapienia zważyły szalę przewinień i oby w przyszłem życiu zbawienia zaświtało słońce! (XXXIV.). Już raz gorliwie błagał o pomoc w powstaniu z grzechów (II.), ale...
Page 168 - Kochowskiego * nie inszą intencyą na tę inwitował wojnę, tylko żeby przypatrzył się i umiał condigne * opisać zwycięstwo.
Page 110 - Bodaj źle zginął, bodaj zabit marnie, Kto dla prywaty swej .sejmy rozrywa! Niech głowa jego przepada niekarnie, Niech wymazany z ksiąg żywota bywa! Żywli też, niech go nieszczęście ogarnie, A sztuki chleba niechaj mu ubywa! Niż Matka zginie, niechaj zły syn pierwu, Zwierzom potrawę dawszy z swego ścierwu!
Page 47 - ... być mieli; I Helena, chwalna strasznie, Przed jej cerą pewnie zgaśnie. Twarz białością śnieg przechodzi, W niej rumieniec środkiem brodzi. Korale tę farbę mają, Gdy je z perły pomieszają. Płeć nadobna, oczy wdzięczne, Jak w pełni światło miesięczne, Brwi tej co kruk są czamości, A ząbki z słoniowej kości.
Page 29 - Drzewem Życia sławne, Aż Gaj pobliżu, Przy Świętym Krzyżu Ziści wota dawne. Lub konwersować, Lub zażartować, Lub potrzebien rady, Lub sobie życzy Człek w okolicy Uciechy z sąsiady, Tamże kominy Bliskiej rodziny I skrewnione wioski Nakoło stoją, Bliskością swoją Własny ogród włoski. Ale, mój Boże, Cóż to pomoże, Że słowy żal tulę — Gdzie każesz, idę, By za Baltydę I odległą Tulę.
Page 149 - Zdaj na Pana żądanie twoje, a On cię pocieszy.* - Jenom pomyślił, westchnął i wymówił, aż zaraz z nieba pomoc, gdyż Bóg nasz dobry i Pan wielce litościwy.
Page 76 - I szmat łąk bagnisty Miał, niech się dzieje: Goleniów knieje, Spłachciu mój ojczysty, Witam cię cale, A ty już vale Miej ode mnie, Gaju, Będzie tęskniło Serce, gdzie miło, Jak dusza do raju.
Page 150 - Więzień-em, choć mię nie niewolą huki Ani mię rozkaz przyciska surowy, Lecz nie cierpiąca przyprawy i sztuki Twarz, a na twarzy kolor szkarłatowy, Wargi z koralów, oczęta jak kruki, Z nich promień bije wskroś dyjamentowy, Nuż dwa na piersiach braciszków, choć skryci, Przecie ich widać przez koleńskie nici...
Page 77 - I tak li w maju, Ojczysty Gaju, Z ciebie rumacyja Jakoś nieładnie Teraz przypadnie, Kiedy wiosna mija. Czemu nie zimie, Gdy niebo drzymie I świat cerę mieni, Lubo gdy wolny Od pracy polnej Czas bywa w jesieni? A ja na wiosnę, Szczęście zazdrosne, Porzucić te knieje Kochane z dusze Koniecznie muszę Bez zwrotu nadzieje.