Enn

theinktu nockrir gull i gull-lausu groeda landi.

Hleypti Gilpingr a herfleyi Vikur til at veidum aura.

Ipsius autem subditorum quidam, aurum sperabant se in terra auro destituta acquisituros. . .

Adduxit Gilpinus Reikiavicae navem armatam, ad captandas divitias;

Hlaut hann ej Skjell
fyn skillinga
enn svipti fron
fjarsjod stokum,

Theim er atti
Thurflir boeta
fatoeks 1yds
og logfrid verja.

Adrir baru
at Kaupstefnu
vopn og thannig
varning byltu.

Non pro nummis verbera nactus, abstulit hlnc provinciae unicum a> rarium,

Auxilio pauperum et pra?sidio securitatis publicae destinatum.

Nundinas alii armigeri frequentabant, merces ita permutantes.

innbyrdis grid
alljafnt vordu.

Saum loks
a sumri thessu
gior umrotad
xo almennri;

Vorum froemsta
folkstyranda
byllt ur ondvegi
ordnum fanga.

Upphlaups litum
andann ljota
geysa of allt
i alvoepni.

Ljetst hann Engla lofdung thiona hermaktar hans hafa fylgi,

Vopnadir brodir bormum moti enn otti greip adra lydi,

triae adhuc defenderant.

Vidimus tandem, hac aestate, publicam quietem penitus disturbatam;

Primarium provincise Procuratorem solio dejectum et in carcerem detrusum.

Vidimus seditionis horribilem daemonem, armis succinctum, omnia obruere. . %'

Simulavit se Anglorum Regi servire, istius exercituum favore nisum.

Hofdu ej sjed
sverd nje dreyra,
lagaleysi
lutu naudgir.

Sa hinn oblgari
ebldi vyrki
og heldocku
hreykti merki.

Tok hann tignar
titil jarla,
vogandi mildings
makt sier eigna.

Ljest af thjod vorri Thar til knuinn at hun uppreystar oil svo krefdi;

Frid og frelsi sig fcera sagdi theim, er vafdi throela-hleckium.

qui nunquam ante enseal aut sanguinem conspexerat, et invitus colla jugo insolentiae subdidit.

Fortior ille munimenta ponens, orci instar, atrum vexillum erexit.

Ducalem sumpsit dignitatem, sibi Regiam potestatem arrogare ausus.

Praetexuit gentem nostram haec a se deprecatam fuisse, ipsamque tales turbas un- animen poscere;

Dicens se pacem et libertatem adferre ipsis iisdem, quos servilibus

onerabat catenis.

Ad landradum
lucka styrdi,
og osigrad
Englands merki.

Thannig harmendra
huggun besta,
himnesk von
var oss fluinn.

Sem langhrakinn
Scefarandi,
barinn skjelfingum
brims og storma,

er i skjoedum

Skerjagardi,

sier vid Skrugguljos,

Skip sitt sveyma,

Enn hofn engva hrjadu fleyi,

perduellioni fortunam necnon Angliae invictum vexillum favere ominantes.

Sic moestorum optimum solamen, caelestis spes, aufugit.

Ut navita, per Ion- gum temporis spatium, sequoris et tempestatis impetibus vexatus,

qui, fulgure lumen

praebente, navem inter scopulos insidiosos jactari nuper conspexit,

portum autem nullum,