Elegia tertia, Anno Ætatis 17.

M

In obitum Præfulis Wintonienfis.

Oeftus eram, & tacitus nullo comitante fede

Hærebantque animo triftia plura meo, [bam,

Protinus en fubiit funefta cladis Imago

Fecit in Angliaco quam Libitina solo;

[turres Dum procerum ingreffa eft fplendentes marmore

Dira fepulchrali mors metuenda face;

Pulfavitque auro gravidos & jaspide muros,

Nec metuit fatrapum fternere falce

greges. Tunc memini clarique ducis, fratrisque verendi

Intempeftivis offa cremata rogis.

Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit & amiffos Belgia tota duces.

At te præcipuè luxi digniffime Præful,
Wintoniæque olim gloria magna tux;
Delicui fletu, & trifti fic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi,
Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras,
Et quod in herbofos jus tibi detur agros,

Quodque afflata tuo marcescant lilia tabo,

Et crocus, & pulchra Cypridi facra rofa,
Nec finis ut femper fluvio contermina quercus
Miretur lapfus prætereuntis aquæ ?

Et tibi fuccumbit liquido quæ plurima cœlo
Evehitur pennis quamlibet augur avis,

Et quæ mille nigris errant animalia fylvis,
Et quod alunt mutum Proteos antra pecus.
Invida, tanta tibi cum fit conceffa poteftas;
Quid Juvat humanâ tingere cæde manus?
Nobileque in pectus certas acuiffe fagittas,
Semideamque animam fede fugâffe fuâ.
Talia dum lacrymans alto fub pectore volvo,
Rofcidus occiduis Hefperus exit aquis,
Et Tarteffiaco fubmerferat æquore currum
Phoebus, ab eoo littore menfus iter.

Nec mora, membra cavo pofui refovenda cubili,
Condiderant oculos noxque foporque meos.

Cum mihi vifus eram lato fpatiarier agro,
Heu nequit ingenium vifa referre meum.

Illic puniceâ radiabant omnia luce,
Ut matutino cum juga fole rubent,

Ac

Ac veluti, cum pandit opes Thaumantia proles,

Veftitu nituit multicolore folum.

Non dea tam variis ornavit floribus hortos

Alcinoi, Zephiro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea Campos,
Ditior Hefperio flavet arena Tago.

Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura fub innumeris humida nata rofis.
Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur effe domus.
Ipfe racimiferis dum denfas vitibus umbras
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce mihi fubito Præful Wintonius aftat,
Sydereum nitido fulfit in ore Jubar;
Veftis ad auratos defluxit candida talos,
Infula divinum cinxerat alba caput.

Dumque fenex tali incedit venerandus amicu,

Intremuit læto florea terra fono.

Agmina gemmatis plaudunt cœleftia pennis,
Pura triumphali personat æthra tubâ.

Quifque novum amplexu comitem cantuque falutat,
Hofque aliquis placido mifit ab ore fonos;

Nate

Nate veni, & patrii felix cape gaudia regni,

Semper ab hinc duro, nate, labore vaca. Dixit, & aligera tetigerunt nablia turmæ,

At mihi cum tenebris aurea pulfa quies. Flebam turbatos Cephaleiâ pellice fomnos, Talia contingant fomnia fæpe mihi.

Elegia quarta. Anno Ætatis 18.

Ad Thomam Junium Præceptorem fuum, apud Mercatores Anglicos Hamburga agentes, Paftoris munere fungentem.

C

Urre per immenfum fubitò mea littera pontum

I, pete

Teutonicos læve per æquor agros:

Segnes rumpe moras, & nil, precor, obftet eunti,

Et feftinantis nil remoretur iter.

Ipfe ego Sicanio frænantem carcere ventos
Æolon, & virides follicitabo Deos;
Cæruleamque fuis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per fua regna viam.
At tu, fi poteris, celeres tibi fume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore Viri.

Aut

Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleufinâ miffus ab urbe pucr.
Atque ubi germanas flavere videbis arenas
Ditis ad Hamburga moenia flecte gradum,
Dicitur occifo quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica quem fertur clava dediffe neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore
Præful Chrifticolas pafcere doctus oves;

Ille quidem eft animæ plufquam pars altera noftræ,
Dimidio vitæ vivere cogor ego.

Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei!

Charior ille mihi quam tu doctiffime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat.
Quàmque Stagirites generofo magnus alumno,
Quem perperit Lybico Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros
Myrmidonum regi, talis & ille mihi.

Primus ego Aonios illo præeunte receffus
Luftrabam, & bifidi facra vireta jugi,

Pieriofque haufi latices, Clioque favente,
Caftalio fparfi læta ter ora mero.

Flammeus