Page images
PDF
EPUB

GALLICE peregrinationis necessitatem mihi fecêre nuperi menses, Domine Illustriss. Ibi à publicis ministeriis dum quiesco, etiam in prædiis rusticanis plusculos dies, adieci animum ad ea lubens quæ conditio temporum poscit magis, nec non minæ cælestes. Ad ea inquam quæ ; Dɛov, et è sacris monumentis. Talia inter proprià curà dignum istud magni Vatis, et quæ salubrium rerum hic supellex. Vides quo in loco res Europæ, quæ in tempora, quàm confusis cæli solique vestigiis, nasci te placitum Parenti summo gentis humanæ et iuuenile pectus licet, seriorum tamen intelligens, tangunt et angunt hæc tam seria. Fluctuat ecce publica Nauis mari in alto, sine funibus, sine linteis, sine antennis: et iam fluctuat per tot annos. At non futurus finis aut modus roïç dvéμaç, dum non animis prauis eorum qui in eâ. Periclitantur de summa re regna, vrbes: ac vim plures, remedia alij variè disserunt ex politicis et humanioribus præceptis. Frustrà vtrique, in reatu tanto seculi nostri, nisi adimus et audimus κήρυκα τότον τῆς μετανοίας. Hæc Poëmatis summa istius: quod leuando et erudiendo animo mihi tentatum facio Illustris D. iuris tui: ob duas causas. Primùm, quòd suadeat amor ita quo me amas, et quæ à me: imò quo amat domus vestra, præcipuèque columen eius, simul veræ nobilitatis, patruelis tuus Winceslaus, propriâ fortean laude mihi aliquando dicendus. Et quamuis ea quæ nostra sunt effici amplius nostra posse Prudentes negent exertè tamen, quæ genuina vis esse assolet gratæ mentis, magis magisque vester, siquâ pote est, fieri aueo. Memini et Carolum Zerotinum, Baronem Illustriss. delicium illud dico Virtutis et Musarum, propinquo sanguine tibi coniunctum, auram item dare haut dudum benignioris sui adfectus. Dicandi causa altera, quia sequeris hos tu iam nunc, cui erudita pietas cordi imprimis: nec diffidimus subsidiis fretum talibus, gentis pariter et naturæ, pergere iter planum ad gloriam. Sed nec infirmè

firmat hanc spem, quòd hi ipsi suâ prudentiâ Paludium quoque nostrum egregiæ indoli tuæ præfecêre: moribus virum et doctrinâ iuxtà insignem, et Philosophilum meritissimo cognomento dictum nostris, non modò amicorum sed bonarum et amabilium rerum omnium (ita interpretor) peritissimum Amatorem. Eant in posteros, eant præcor, Zastrisellorum tot decôra, et voti me cuius ille damnet δετὴς ἑάων,

Immortale genus maneat, multósque per annos

Stet fortuna domus, et aui numerentur auorum : Vale, Illustris Domine, et nos ama. Ex Museo xv. Kal. vii.

M.D.XCVII.

This Work is sometimes bound up with Be

za's Poems.

For J. LECTIUS, see Res Lit. vol. III. p. 264. See also this volume, ante p.

ART. XC. LAELIUS PEREGRINUS.

Laelii Peregrini civilis Philosophiæ in Romano Gymnasio Professoris Oratio in Obitum Torquati Tassi Poëtæ, atque Philosophi clarissimi. Ad Cynthium Aldrobrandinum Card. Ampliss. Romæ, apud Guglielmum Facciottum cxvii. 4.o (1) pp. 23. (RARISSIMUS.)

[1] Among other Orations on Tasso are the two following: Orazione in lode di Torquato Tasso fatta nell' Academia degli Alterati dul Lorenzo Giacomini. Firenze, pel Giunti. 1586. in 4.° e pel Marescotti, 1595. in 4.0 2. Orazione Funerale de Lorenzo Ducci nell' esequie di Torquato Tasso. Ferrara, pel Baldini. 1600. in 4.o

This has been reprinted by the Editor for the Roxburghe Club, June 1822.

See Gent. Mag. June 1822. p. 542.'

ART. ICI. ANTONIO CAMPO.

1. Cremona Fedelissima Citta et Nobilissima Colonia de Romani. Rappresentata in disegno col suo contato. et illustrata d'una breve Historia delle cose più notabili appartenenti ad essa. Et dei Ritratti naturali de Duchi et Duchesse di Milano. E compendio delle lor vite: Da Antonio Campo Pittore e Cavalier Cremonese Al Potentissimo e Felicissimo Re di Spagna Philippo III. D'Austria. In Milano, In Casa di Gio. Battista Bidelli. M.D.C.XLV. 4.° fig.

2. Historia delle Vite de' Duchi, et Duchesse di Milano, con i loro veri Ritratti cauati al Naturale. Compendiosamente descritte da Antonio Campo Cauagliere, Pittore, e Architetto Cremonese. Che è in ordine Quarto Libro della sua Historia Cremona. In Milano, per Filippo Ghisolfi. M.DC.XXXXII. Ad instampa di Gio. Battista Bidelli. 4.o pp. 32.

The first Edition was published at Cremona, 1585, in fol. « Ediz. RARISSIMA, « Ediz. RARISSIMA, e stimata per gl intagli in rame di Agostino Caracci.» (1)

(1) Haym. I. p. 112.

SONETTO DI ROMANO BORGO CREMONESE.

R GRADITO CAMPO, che trappassi il segno

Di quanto insieme ponno Arte, e Natura
Tanti tuoi frutti bei fuor di misura

Mostran gli honor del tuo fecondo ingegno.
Mirabil gratia del celeste regno

Dona lor lieta està, che sempre dura,

Onde ogn' hor gli occhi humani hauran ventura
Di trar diletto inusitato, e degno.

Ben hai vinto à ragion l' inuitto Apelle

Poi che ritrar doueui vn Rè maggiore

D'ogni Rè per uirtù, fama, et impero.
Cremona fra Città piu antiche, e belle
Per te suo figlio pellegrin Pittore
Tien nell' arte tua ancor grido primiero.

SONETTO D'ALESSANDRO LAMI CREMONESE.

PITTOR felice, che co' viui inchiostri
Non men rapite, che co' bei colori
A la Morte, et al Tempo, et à gl' Errori
L'alte memorie de i gran Padri nostri.

E de l'Eternità ne' sacri chiostri

Ergendo Archi, e Trofei de' loro honori,
Colmo di gratie, e d'immortai tesori,
Inuaghite ogni cor de' pregi vostri.

Mezo il Pò fuor de l' onde à voi s'inchina

Humil non men, che al forte Hercole, e tanti

Cigni à voi quanti à lui consacra, et dona.

Ch' alzate al Ciel con doppia arte diuina
Voi, vinti gl' anni, la fedel Cremona,
S' egli l'edificò vinti in Giganti.

ANTONIO CAMPO, a Cremonese writer of the fifteenth century; is considered one of the good Italian Authors.

Diz. Istor. Tom. IV. p. 56.

ART. XCII. THE THREE PRINCESSES, ANNE, MARGARET, AND JANE SEYMOUR.

The DISTICHS of these three Sisters, called The Tomb of Margaret of Navarre, have been registered at p. 80, of this volume. I did not then recollect that BAYLE had given an article to them.

BAYLE says:

« Le peu d'exactitude de ceux qui avoient parlé de ce Recueil, a été cause que j'assûrai dans mon Projet que les Distiques étoient un Ouvrage différent des Epitaphes de la Reine de Navarre. »

Bayle adds in a Note:

« Ronsard nomme les Distiques de ces trois Sœurs une Chanson Chrétienne. Richelet, son Commentateur, remarque que c'étoient des Distiques Chrétiens. L'un et l'autre se sont bien gardez d'insinuer quelque chose, qui pût faire soupçoner que ces Distiques regardoient la feuë Reine de Navarre. Le Chancelier de l'Hôpital s'en est gardé avec autant de soin qu'eux. Qui auroit songé sur cela à des Epitaphes

« PreviousContinue »