Guil. Baro Bourroughus.

Lodovicus Baro Mordantus.

Joannes Powlettus Baro a Sancto Joanne de Basing.

Robertus Baro Richus.

Rogerus Baro Northus.

Edm. Bruge Baro Chandos.

Olivarus Baro à Sancto Joanne de Bletnesho.
Thomas Sackvillus Baro Buckhurstius, et
Guil. Westus Baro de La-Warus.

DEATHS OF PEERS IN 1594.

« Baronis Evers. Baronis Chandos. Baronis Montioii.

« Nec omittendi qui mortalitatem hoc anno vertente expleverunt, Guilielmus Baro Evers, Radulpho filio ex Margeria Dimoca relicto; Egidius Baro Chandos, cui sine masculis defuncto successit in dignitate Guiliel. frater et Gul. Blountus Baro Montioius corpore ex intemperanti adolescentia effato, cui itidem successit Carolus frater Portus Magni Præfectus. »

ART. CIV. T. BEZE JUVENILIA.

Theodori Beza Vezelii Poemata Juvenilia. 12.° ff. 62, surrounded by a Device, with a Death's head at the bottom; and this circumscription: MALIGNA LOQUUNTUR IN ME MITTENTUR IN INFERIORA TERRE, (1) probably a counterfict of the first Edition.

[1] Sic.

THEODORUS BEZA VEZELIUS MELCHIORI VOLMARIO HELVETIO,

PRÆCEPTORI SUO.

S. P. D.

Etsi totum hoc scribendi genus à multis et gravibus et eruditis hominibus reprehendi solet, nunquam tamen hoc a me potui impetrare, ut in eo excolendo operam aliquam non ponerem sive ita cogente animi impetu quodam, sive quod hanc exercendi styli speciem nunquam vel ineptam vel inutilem esse putavi. Ad hæc accessit gravissima judicii tui authoritas, quæ quidem una tantùm apud me potuit, ut simulatque ex iis literis, quas ad me Tubinga dedisti, hæc nostra intellexi tibi et JOACHIMO CAMERARIO mirum in modum probari, nihil habuerim antiquius, quam ut ea in unum velut corpus congererem ratus nimirum in eo me a sanis hominibus reprehensum non iri, in quo vestram sententiam atque suasionem sequutus essem. Adhibitis igitur in consilium amicis, quorum et ingenium et judicium in hujusmodi rebus singulare sæpe jam antea expertus eram, decerptisque demum paucis versibus, qui et minus inculti et paulò velut maturiores visi sunt; hunc tandem libellum confeci. Quem ego quidem etsi ab initio nemini dedicare constitueram, quod levius quiddam esse videretur, quàm ut ullius vel infimi hominis nomen præferre deberet, mutato tamen consilio, tibi commendare non dubitavi, partim ut cjus rei patrocinium suscipias, cujus tu mihi author fuisti præcipuis partim verò ut, quum uni tibi plus debeam quàm cæteris omnibus, meam erga te observantiam aut potius pietatem hoc munusculo testarer. Nec enim deerant permulti, quos vel dignitatis gratia, vel affinitatis, vel amicitiæ, possem, deligere, quibus etiam, hoc qualecunque officii genus non ingratum videri potuisse scio : sed ii si cognoscent quæ tua in me constent bene

ficia, non dubito quin Volmarium, quanvis externum hominem, sibi præferri debuisse fateantur.

Quod si qui in nobis vel artem requisierint vel naturam, per me id illis vero facere licebit, dummodo id omne, quod in me fuit, præstitisse me intelligant: nec tamen ab ingenio vel diligentia tam parum posse, ut istis longè majora, et studioso homine digniora non audeam polliceri. Vale. Lutetiæ, vII. Cal. Jul. qui dies est mihi natalis.

The Poems commence with the Sylva, which are contained in the first 12 leaves. They consist of the four first of those, which still stand in the Collection of 1597; but some of them, especially the third, much altered in this reprint of them.

Then follow the ELEGIES, which are 12: of these only one is inserted in the later Collection. All the rest are amatory.

At the back of f. 25 commence EPITAPHIA, of which few have found a place in the Collection of 1597.

F. 34 contains inscriptions for ICONES.

Then EPIGRAMMATA succeed at f. 35; and conclude this little volume. Beza recognized very few of them in the above Edition of his riper age. He was in the habit of correcting, and almost re-writing his poems to the very last; so that not only the few of these poems, which he has reprinted, are very greatly changed; but a copy of the Edition of 1597, with the Poet's MS.

corrections in the Public Library at Geneva, shews numerous alterations of these last, in the trembling and almost illegible hand of old age.

ELEGIA I.

AD LECTOREM.

Tu quem naturæ nobis consensus amicum
Fecit, et e simili sidere natus Amor:
Quisquis eris, nisi vel locuples te curia totum
Possidet, et rauci sollicitudo fori :
Aut nisi te Hippocratis retinent, pia cura, medelæ,
Aut totum asseruit pagina sacra sibi :
Vel nisi te Pallas studiis melioribus aptum,

Et Venerem, et Veneris tangere scripta vetat :
Aspice quam miserè insano consumar amore,

Quam lateat nostro pectore sæva Venus.
Si bene te novi, quum legeris omnia, dices,
Non erat hic tali dignus ab igne coqui.
Attamen hoc frustra: nam talia fata sorores
Nondum etiam nato constituere mihi,
Ut quamvis nil ipse habeam quod possit amari,
Experiar Veneris tempus in omne faces.

Quodque magis mirum, quum nos potiamur amica,
Qua non est flammis dignior ulla meis;
Perpetuæ tamen exagitant mea pectora curæ,
Et premit insomnem sollicitudo comes.
Sive graves obscura mihi nox clausit ocellos,

Tunc quoque quum jaceam semisopitus, amo.
Seu vigilo, præter nostras nil cogito flammas,
Candida luminibus proxima sola meis.
Hei mihi quæ nuper nobis insomnia, misit
Ille puer, quantis lusit imaginibus !

Nec pig it nostrum populo narrare furorem,

Et Phæbum in somnos sollicitare meos.
Quippe etiam hæc nobis nevêre incommoda Parcæ,
Nequitiæ fiam testis ut ipse meæ.

Id tamen exemplo liceat fecisse Tibulli:

Sic Nemesis flammas, culte Tibulle, canis.
Cynthia sæpe tibi sic est cantata, Properti,
Sic est Nasoni dicta Corynna suo.

Hi tamen æternum merueruut carmine nomen :
Dii faciant, possim post mea fata legi.
Scilicet hoc unum nostros solatur amores,

Hoc facit ut placeat, quæ mihi flamma nocet.
Sive autem id nobis veniens concesserit ætas ;
Seu me quæ vulgum fata severa manent.
Sic saltem vixisse mihi, te teste, placebit,
Exemplo ut fieres cautior ipse meo.

Quippe, aut fallor ego, aut nostros quum legeris ignes,
Et mea quum fuerit sors bene nota tibi,
Sedulus hoc deinceps, et tota mente cavebis,
Ne simili mecum sis ratione miser.

Nostra utinam tibi flamma ferat tot commoda, lector,
Quod dedit authori maxima damna suo.

As an instance of the degree to which Beza re-wrote many of his poems, the following is gi ven, first from the Juvenilia; and afterwards from the Edition of his old age.

EOBANI HESSI.

Poëtæ Egregii.

(Ex Poem. Juvenil.)

Venerat exutus mortali corpore nuper

Hessus, ut infernis exciperetur aquis :