But for a daughter's love, the same sad gloom the senses would the mind entomb. e Absque te foret atque amore fido, ITALIA ANTIQUA. [The greater part of this Ode is taken from one which obtained the Gold Medal at Cambridge.] Lugere terram quid facit Italam ? Non bruma devastavit agros, Aut nebulâ malus urget æther : Non flos in horto, non rosa virginis Rident et æstates serenæ Et placidum sine nube coelum : Et sole puro et fluctibus aureis Fontesque non absunt loquaces Nec tremuli lacuum susurri: At moesta terram sors premit Italam ; Vatumque cessavere plectra, Et liquidæ siluere voces : Moret virorum quod periit genus ; Fas ducit amplecti catenam, et Otia præposuisse laudi, Illic ubi olim Brutus, et impigri Sudabat exercens aratro Jugera, fecit et alta virtus Parvo potentem Fabricium. O pudor! Hic Reguli vox non sibi providi Flexit senatores, petentis Clarius exilium triumpho: Hæc illa tellus, quæ tulit ultimas Laurusque victoresque currus Cum ducibus Numidumque regum Duxit tropæis ad Capitolium. Somnus perennis; fortiumque Nullus honor superest favillæ. Sed pristinorum lux mihi suaviter Urbesque desertumque campum et Templa suis spoliata Divis: Lustrare flavâ quas Tiberis lavat Qua surgit, aut obliquus errat Mincius. O sacer amnis, annon Unquam trementes inter arundines Auditur : haud ripam relinquat Musa tuam : calet et calebit Semper Camoenæ spiritus igneæ, Per saxa, per valles, suâque Prata volat celebrata chorda. |