Dixit, et aligeræ tetigerunt nablia turmæ,
At mihi cum tenebris aureo pulsa quies.
Flebam turbatos Cephaleiâ pellice fomnos,
Talia contingant fomnia fæpe mihi.
ELEGIA QUARTA, Anno AEtatis 18. Ad Thomam Junium praeceptorem fuum, apud mercatores Anglicos Hamburgae agentes, Paftoris munere fungentem.
Urre per immensum fubitò mea littera pontum,
pete Teutonicos læve per æquor agros; Segnes rumpe moras, et nil, precor, obstet eunti,
Et feftinantis nil remoretur iter.
Ipfe ego Sicanio frænantem carcere ventos
AEolon, et virides follicitabo Deos,
Cæruleamque fuis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per fua regna viam.
At tu, fi poteris, celeres tibi fume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;
Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleufinâ miffus ab urbe
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas
Ditis ad Hamburgæ monia flecte gradum,
Dicitur occifo quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica quem fertur clava dediffe neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore
Præful Chrifticolas pafcere doctus oves; Ille quidem eft animæ plufquam pars altera noftræ, Dimidio vitæ vivere cogor ego.
Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei!
Charior ille mihi quàm tu doctiffime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat;
Quàmque Stagirites genorofo magnus alumno,
Quem peperit Lybico Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros
Myrmidonum regi, talis et ille mihi.
Primus ego Aonios illo præeunte receffus
Luftrabam, et bifidi sacra vireta jugi,
Pieriofque haufi latices, Clioque favente,
Caftalio fparfi læta ter ora mero.
Flammeus at fignum ter viderat arietis AEthon,
Induxitque auro lanea terga novo,
Bisque novo terram fparfisti Chlori fenilem
Gramine, bifque tuas abftulit Aufter opes:
Necdum ejus licuit mihi lumina pascere vultu,
Aut linguæ dulces aure bibiffe fonos.
Vade igitur, curfuque Eurum præverte fonorum,
Quàm fit opus monitis res docet, ipfa vides..
Invenies dulci cum conjuge fortè fedentem,
Mulcentem gremio pignora chara suo,
Forfitan aut veterum prælarga volumina patrum
Verfantem, aut veri biblia facra Dei,
Cæleftive animas faturantem rore tenellas,
Grande falutiferæ religionis opus..
Utque folet, multam fit dicere cura falutem,
Dicere quam decuit, fi modo adeffet, herum.
Hæc quoque paulum oculos in humum defixa modestos
Verba verecundo fis memor ore loqui:
Hæc tibi, fi teneris vacat inter prælia Mufis,
Mittit ab Angliaco littore fida manus.
Accipe finceram, quamvis fit fera, falutem;
Fiat et hoc ipfo gratior illa tibi.
Sera quidem, fed vera fuit, quam casta recepit
Icaris à lento Penelopeia viro.
Aft ego quid volui manifeftum tollere crimen,
Ipfe quod ex omni parte levare nequit?
Arguitur tardus meritò noxamque fatetur,
Et pudet officium deferuiffe fuum.
Tu modò da veniam faffo, veniamque roganti,
Crimina diminui, quæ patuere, folent.
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes,
Vulnifico pronos nec rapit ungue leo.
Sæpe fariffiferi crudelia pectora Thracis
Supplicis ad moeftas delicuere preces.
Extenfæque manus avertunt fulminis ictus,
Placat et iratos hoftia parva Deos.
Jamque diu fcripfiffe tibi fuit impetus illi,
Neve moras ultra ducere paffus Amor.
Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum!
In tibi finitimis bella tumere locis,
Teque tuamque urbem truculento milite cingi,
Et jam Saxonicos arma parasse duces.
Te circum latè campos populatur Enyo,
Et fata carne virûm jam cruor arva rigate;
Germanifque fuum conceffit Thracia Martem,
Illuc Odryfios Mars pater egit equos;
Perpetuòque comans jam deflorefcit oliva,
Fugit et ærifonam Diva perofa tubam,
Fugit io terris, et jam non ultima virgo
Creditur ad fuperas jufta volaffe domos.
Te tamen intereà belli circumfonat horror,
Vivis et ignoto folus inopfque folo;
Et, tibi quam patrii non exhibuere penates,
Sede peregrinâ quæris egenus opem.
Patria dura parens, et faxis fævior albis
Spumea quæ pulfat littoris unda tui,
Siccine te decet innocuos exponere fœtus,
Siccine in externam ferrea cogis humum,
Et finis ut terris quærant alimenta remotis
Quos tibi profpiciens miserat ipfe Deus,
Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quique
Quæ via poft cineres ducat ad astra, docent?
Digna quidem Stygiis quæ vivas claufa tenebris, 95
-AEternâque animæ digna perire fame!
Haud aliter vates terræ Thefbitidis olim
Preffit inaffueto devia tefqua pede,
Defertafque Arabum felebras, dum regis Achabi
Effugit atque tuas, Sidoni dira, manus. Talis et horrifono laceratus membra flagello, Paulus ab AEmathiâ pellitur urbe Cilix. Pifcofæque ipfum Gergeffæ civis Iefum
Finibus ingratus juffit abire suis.
At tu fume animos, nec fpes cadat anxia curis, 105
Nec tua concutiat decolor offa metus.
Sis etenim quamvis fulgentibus obfitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,
At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Deque tuo cufpis nulla cruore bibet.
Namque eris ipfe Dei radiante sub ægide tutus,
Ille tibi cuftos, et pugil ille tibi;
Ille Sionææ qui tot fub manibus arcis
Affyrios fudit nocte filente viros;
Inque fugam vertit quos in Samaritidas oras
Mifit ab antiquis prisca Damascus agris, Terruit et denfas pavido cum rege cohortes, Aere dum vacuo buccina clara fonat, Cornea pulvereum dum verberat ungula campum, Currus arenofam dum quatit actus humum, 120 Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentûm, Et ftrepitus ferri, murmuraque alta virûm. Et tu (quod fupereft miferis) fperare memento, Et tua magnanimo pectore vince mala; Nec dubites quandoque frui melioribus annis, Atque iterum patrios poffe videre lares.
ELEGIA QUINT A, Anno AEtatis 20.
N se perpetuo Tempus revolubile gyro
Jam revocat Zephyros vere tepente novos;
|