Ipfe volens Phœbus fe difpertire duobus, Altera dona mihi, dedit altera dona parenti, Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus. Tu tamen ut fimules teneras odiffe Camoenas, Non odiffe reor, neque enim, pater, ire jubebas Quà via lata patet, quà pronior area lucri, Certaque condendi fulget spes aurea nummi: Nec rapis ad leges, malè cuftoditaque gentis Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures. Sed magis excultam cupiens ditescere mentem, Me procul urbano ftrepitu, feceffibus altis Abductum Aoniæ jucunda per otia ripa Phœbæo lateri comitem finis ire beatum. Officium chari taceo commune parentis, Me pofcunt majora, tuo pater optime fumptu Cùm mihi Romuleæ patuit facundia linguæ, Et Latii veneres, et quæ Jovis ora decebant Grandia magniloquis elata vocabula Graiis, Addere fuafifti quos jactat Gallia flores, Et quam degeneri novus Italus ore loquelam Fundit, barbaricos teftatus voce tumultus, Quæque Palæftinus loquitur myfteria vates. Denique quicquid habet cœlum, subjectaque cœlo
Terra parens, terræque et cœlo interfluus aer, Quicquid et unda tegit, pontique agitabile marmor, Per te noffe licet, per te, si nosse libebit.
Dimotáque venit fpectanda fcientia nube,
Nudaque confpicuos inclinat ad ofcula vultus,
Ni fugisse velim, ni fit libâsse moleftum.
I nunc, confer opes quifquis malefanus avitas Auftriaci gazas, Peruanaque regna præoptas. Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipse Jupiter, excepto, donâffet ut omnia, cœlo? Non potiora dedit, quamvis et tuta fuissent, Publica qui juveni commifit lumina nato Atque Hyperionios currus, et fræna diei, Et circum undantem radi.tâ luce tiaram. Ergo ego jam dociæ pars quamlibet ima catervæ Victrices hederas inter, laurofque fedebo, Jamque nec obfcurus populo miscebor inerti, Vitabuntque oculos veftigia noflra profanos. Efte procul vigiles curæ, procul efte querelæ, Invidiæque acies tranfverfo tortilis hirquo, Sæva nec anguiferos extende calumnia rictus; In me trifte nihil fœdiffima turba potestis, Nec veftri fum juris ego; fecuraque tutus Pectora, vipereo gradiar fublimis ab ictu.
At tibi, chare pater, poftquam non æqua merenti Poffe referre datur, nec dona rependere factis, Sit memorâsse fatis, repetitaque munera grato Percenfere animo, fidæque reponere menti.
Et vos, O noftri, juvenilia carmina, lufus, Si modo perpetuos fperare audebitis annos, Et domini fupereffe rogo, lucemque tueri, Nec fpifso rapient oblivia nigra sub Orco,
Forfitan has laudes, decantatumque parentis Nomen, ad exemplum, sero fervabitis ævo. Ad Salfillum Poetam Romanum aegrotantem. SCA ZONTE S.
Musa greffum quæ volens trahis claudum, Vulcanioque tarda gaudes incessu, Nec fentis illud in loco minus gratum, Quàm cùm decentes flava Deiope furas Alternat aureum ante Junonis lectum, Adefdum et hæc s'is verba pauca Salfillo Refer, Camœna noftra cur tantum eft cordi, Quamque ille magnis prætulit immeritò divis. Hæc ergo alumnus ille Londini Milto,
Diebus hifce qui fuum linquens nidum Polique tractum, (pessimus ubi ventorum, Infanientis impotenfque pulmonis Pernix anhela fub Jove exercet flabra) Venit feraces Itali foli ad glebas, Visum superbâ cognitas urbes famâ Virofque doctæque indolem juventutis, Tibi optat idem hic faufta multa Salfille, Habitumque feffo corpori penitùs fanum; Cui nunc profunda bilis infestat renes, Præcordiifque fixa damnofum fpirat. Nec id pepercit impia quòd tu Romano Tam cultus ore Lefbium condis melos. O dulce divûm munus, O falus Hebes Germana! Tuque Phœbe morborum terror
Pythone cæfo, five tu magis Pæan Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vofque rore vinoso Colles benigni, mitis Evandri fedes, Siquid falubre vallibus frondet vestris, ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rursùm Mufis Vicina dulci prata mulcebit cantu. Ipfe inter atros emirabitur lucos Numa, ubi beatum degit otium æternum, Suam reclivis femper AEgeriam spectans. Tumidufque et ipfe Tibris hinc delinitus Spei favebit annuæ colonorum: Nec in fepulchris ibit obfeffum reges Nimiùm finiftro laxus irruens loro: Sed fræna melius temperabit undarum, Audufque curvi salsa
MANSUS.
Joannes Baptifta Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii laude, tum litterarum ftudio, nec non et bellica virtute apud Italos claurus in primis eft. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Taffi amiciffimus;ab quo etiam inter Campaniae principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerufalemme conquistata, lib. 20. Fra cavalier magnanimi, è cortesi Risplende il Manso----
Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevolentiâ profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit.
æc quoque Manfe tuæ meditantur carmina laudi Pierides, tibi Manfe choro notiffime Phobi, Quandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus hoPoft Galli cinères, et Mecænatis Hetrufci.
Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camœnæ, 5 Victrices hederas inter, laurofque fedebis.
Te pridem magno felix concordia Tasso Junxit, et æternis inscripsit nomina chartis. Mox tibi dulciloquum non inscia Musa Marinum Tradidit, ille tuum dici se gaudet alumnum, Dum canit Affyrios divûm prolixus amores; Mollis et Aufonias ftupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita vates Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit. Nec manes pietas tua chara fefellit amici, ·
« PreviousContinue » |