20 Vidimus arridentem operofo ex ære poetam. 25 Quin et in has quondam pervenit Tityrus oras. Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phœbo, Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione Brumalem patitur longâ fub nocte Boöten. Nos etiam colimus Phœbum, nos munera Phœbo Flaventes spicas, et lutea mala canistris, 36 Halantemque crocum (perhibet nifi vana vetuftas) 40 Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu 45 50 Claraque perpetui fuccrefcet fama Marini, Tu quoque in ora frequens venies plaufumque viroEt parili carpes iter immortale volatu. (rum, Dicetur tum fponte tuos habitaffe penates Cynthius, et famulas veniffe ad limina Mufas: Ad citharæ ftrepitum blandà prece victus amici 55 60 Tum neque ripa fuo, barathro nec fixa fub imo 65 Nec fentit folitas, immania pondera, filvas, 70 At 75 Atlantifque nepos; neque enim nifi charus ab ortu Ille mihi lecto madidis aftaret ocellis, Ille meos artus liventi morte folutos A a 3 95 Ridens Ridens purpureo fuffundar lumine vultus, EPITAPHIUM DAMON IS. ARGUMENTU M. Thyrfis et Damon ejufdem viciniae paftores, eadem ftudia fequuti à pueritia amici erant,ut qui plurimum. Thyrfis animi caufâ profectus peregrè de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, et remita effe* comperto, fe, fuamque folitudinem hoc carmine deplorat. Damonis autem fub perfona hic intelligitur Carolus Deodatus ex urbe Hetruriae Luca paterno genere oriundus, caetera Anglus; ingenio, doctrinâ, clariffinifque caeteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius. Himerides vos et Imerides nymphæ (nam vos et Daphnin et Hydiu meminiftis fata Bionis) lan, 5 Et plorata Dicite Sicelicum Thamefina per oppida carmen: Quas mifer effudit voces, quæ murmura Thyrfis, Et quibus affiduis exercuit antra querellis, Fluminaque, fontesque vagos, nemorumque recessus, Dum fibi præreptum queritur Damona, neque altam Luctibus exemit noctem loca fola pererrans. Et jam bis viridi surgebat culmus arista, Ex quo Et totidem flavas numerabant horrea messes, fumma dies tulerat Damona fub umbras, Nec dum aderat Thyrfis; paftorem fcilicet illum Dulcis amor Mufæ Thusca retinebat in urbe. Aft ubi mens expleta domum, pecorifque relicti Cura vocat, fimul affuetâ feditque fub ulmo, *comperiens Edit. Fenton. ΙΟ 15 Tum Tum verò amiffum tum denique fentit amicum, 20 Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hei mihi! quæ terris, quæ dicam numina cœlo, Poftquam te immiti rapuerunt funere Damon! Siccine nos linquis, tua fic fine nomine virtus Ibit, et obfcuris numero fociabitur umbris? At non ille, animas virgâ qui dividit aureâ, Ifta velit, dignumque tui te ducat in agmen, Ignavumque procul pecus arceat omne filentum. 25 Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Quicquid erit, certè nifi me lupus antè videbit, Indeplorato non comminuere fepulchro, Conftabitque tuus tibi honos, longumque vigebit Inter paftores: Illi tibi vota fecundo 30 Solvere post Daphnin, post Daphnin dicere laudes Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit: Si quid id eft, prifcamque fidem coluiffe, piúmque, Palladiáfque artes, fociúmque habuisse canorum. 34 Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia Damon, At mihi quid tandem fiet modò? quis mihi fidus Hærebit lateri comes, ut tu fæpe folebas Frigoribus duris, et per loca fœta pruinis, Aut rapido sub sole, fiti morientibus herbis? Sive opus in magnos fuit eminùs ire leones, Aut avidos terrere lupos præfepibus altis; Quis fando fopire diem, cantuque folebit? A a 4 40 Ite |