THE SAME TRANSLATED. Felix paludem trans Acherontiam At vox susurrans innumerabilis Cum strepitu glomerare carmen; Gratantium illi turba sodalium Occurrit ingens: mollior halitus Inspirat aurarum, micantque Virtute functis hic animis datur Flores amoenos inter et arbores Laurique collatæque myrti Dulcis odos, hyacinthinâque And silver-sparkling rivers meet, Their verdant shores along; And echoes are in every dale Of airy harp and nightingale And babbling water-song. There is no bound of time or place; The summer lightnings gleam not so, The tender bosom thrills. And memory is unmixt with pain, Though consciousness they still retain Of joys they left behind : Whate'er on earth they held most dear, To pure enjoyment hallow'd here In golden dream they find. Suffusa multâ luce rosaria; Sparsimque pratis asphodeli calyx Effulget, æternique rore Se recreans amaranthus ævi. Argenteorum leniter amnium Unda cadens, aviumque cantus, Et mota blando chorda Favonio. Haud finis ullus temporis aut loci; Arva patent vacuique campi. Et tædiorum gens ea nescii: Estiva non tam fulgura luserint, Perpetuâ vice gaudiorum. Impune mentes præteritum movet, Ut si quid in terris amâssent Sanctius et melius resurgat. The pilgrim oft by whispering trees The warrior-chief in soft repose To rattle in his slumbering ear, The rolling drum, the soldier's cheer, The lover, whom untimely fate When she shall come, his bliss to share, In beauty clad, divinely fair, With love's immortal dower. Meanwhile in many a vision kind A mystic bridal coronel, Such as no poet's tongue can tell, Nor human heart conceives. Viator altâ sub platano jacit Et falce decisas colonus Lustrat opes cerealis agri. Dormit quieti margine rivuli, Bellipotens oritur repente Tumultus hastarum et litui strepor, Et mox phalangum ad bella ruentium Concursus, et sævi furores, Et medii fremitus duelli. Conjux ademptus conjugis a sinu Cernitque jam nunc aurea somnians, Qualemque vates nec cecinit, neque Humana concepere corda, Ipse parat capiti coronam. |