. PUERILIA LUSIMUS OMNES." Mens etiam pueris varia est; sua quemque voluptas Cara meo fratri flumina, cara mihi; Quot ludos agitent, quales post seria nugas, Qua levis attritu canduit herba pedum : Protinus hunc certo designat limite, seque Dividit in partes gens animosa duas : Jamque ferunt celeremque pilam, baculosque sonantes; Illa indefessam corripit usque fugam; Nunc per humum saliens, nunc icta resurgit in auras Mobilis, et varias itque reditque vias. It clamor cœlo; fervet certamine campus; Fronte fluit sudor; fulgurat igne gena. L Parte aliâ ardentem cohibet minor area ludum, Qua resonat paries icta minore pilâ. Ast alii teretes volvunt mirâ arte lapillos, Mutuaque inter se bella ciere docent. Hic rota se tenuis, movet inde volubile buxum, An loquar, ut plumis levior volitantibus uter Pronus in immundam volvitur alter humum. Quid soleæ possint, laceri testantur amictus, Cruraque non unâ livida facta notâ. Ne pueri, ne vos animis assuescite rixas; Quærit, ubi multo pisce natantur aquæ ; Quem fluitans summo delectat in æquore suber, Nec piget ingratæ tædia ferre moræ. Nonnunquam in gremio tumidæ sublata Sabrinæ Allicit audacem parvula cymba chorum : Incumbunt transtris; salit alto hiscente carina, Suaviter in numerum remus et unda canunt. 1 Sin calet æstivo campus sub sole refulgens, Hora monet gelido membra lavare freto : Ingentem videas, exutâ veste, catervam Acriter in fluvium præcipitare caput: Nunc juvat adversos animoso pectore fluctus Scindere, nunc prono leniter amne vehi: More levis ranæ, ruit urinator in ima, Salmonum scrutans Naïadumque domos. Ah! caveat, quisquis nondum sine cortice navit : Tutius in placido luxuriare vado. Carolus agricolæ peragrat temerarius arva, Nec metuit vigili quem videt ore canem : Porrigit ad cerasos, poma, pyrosque manum. Julius in plateas prodit, cui se Gulielmus Dat comitem, et multâ construit arte dolos. En civem innocuum, nitidâ cum veste decorum: Putribus hunc ovis dexter uterque ferit: Respicit iratus, circumspicit, omnia lustrat; Nullus adest; tantum risus in aure crepat. Jam foribus pulsis fugere; hiat ante reclusas, Jamque macella petunt, tripodas quà fune ligatos Sæpe juvat portâ cornicem avellere; sæpe Tempora ridentes non revocanda terunt. Tu tamen, O quisquis laudes et præmia quæris, Indigna ingenio gaudia temne, puer. Seria cum nugis misce, sic otia degens Providus, ut fructus sint habitura bonos. I, cane, si quid habes; vel tu, penicilla, papyrum Accipe; quid possis experiare manu. Sunt quibus interdum fas te recreare libelli, Qui levia, at lectu non inhonesta, docent. Sæpe habeas dulcem, qui te comitetur, amicum: Colloquio melius pulchra monente nihil. Interea firmes robusto membra labore: Corpore cum sano mens tibi sana manet. Utile sic dulci junges, ludoque refectus AD PICTOREM. Huc ades O nostram cui tradita cura puellam Huc ades, ingenioque simul dextrâque labora: Pingendæ teneræque manus teretesque lacerti, Flavaque cæsaries, et celsæ gloria frontis, Et gena Pæstanæ tincta colore rosæ, Et labium, cujus fragrantia basia vincant Nectareos haustus ambrosiamque Jovis. Omnia non possim numerare, sed ipse videbis Nam veneres tot in ore micant, quot in æquore risus, Hoc vereor, cum stes præclarâ virgine coram, Cor tibi ne trepidet deficiatque manus. |