Εξ ήρος εις Αρκτερον εμμήνες χρόνες.
Χειμώνι δ' ήδη, τάμα τ' άς έπαυλ' εγώ
Hλαυνον, δτός τ' εις τα Λαϊε ςαθμά.
Λέξω 111έτων, ή ο λέβω πεπρα/μένον ; 1150

Θε. Λέγεις αληθή, καίπερ εκ μακρό χρόνο.

Αγ. Φέρ' ειπε νύν τότ’ οίσθα παϊδά μoί τινα Δες, ώς έμαυτώ θρέμμα θρεψαίμην εγώ;

1151. Note the whole of this line.

1 152. Edipus in his infant state, as delivered successively to the two shepherds, has the same prototype as Fortinbras in Hamlet; and that prototype occupies the same space in the moon as the prototype of Edipus when full grown, viz. as Ralph in Hudibras ; and there are marks of bandages on his swelled feet, as drawn in

Fig. 138.

corresponding with the prototype.

Θε. Τί δ' έξι και προς τί τέτο τούπος εξορείς και Αγ. Οδ' εςίν, ώ τάν, κείνος, ός τότ' ήν νέος.

155 Θε. Ουκ εις όλεθρον και ο σιωπήσας έση και

Οι. Α, μη κόλαζε, πρέσβυ, τόνδ' επεί τα σα Δείται κολασε μάλλον, ή τα τεδ' έπη.

Θε. Τί δ', ώ φέριςε δεσποτών, αμαρτάνω και
Οι. Ουκ εννέπων 7ου παιδ',ον έτος ίςορεϊ. 1160
Θε. Λέγει γαρ ειδώς αδέν, αλλ' άλλως πονεϊ.
Οι. Συ προς χάριν μεν εκ έρείς, κλαίων δ'

έρείς.
Θε. Μή δήτα προς θεών τον γέροντά μ' αικίση.

Οι. Ουχ ώς τάχος τις τεδ' αποτρέψει χέρας; • Θε. Δύςνος" αντί το; τί προσχρήζων μα9&ν ;

1165

1156. Σιωπησας, as before explained in note on the 1085th line..

1164. The streaks of light on the person of the θεράπων, which have already been seen to have given rise to such a variety of imaginary resemblances, may be conceived to be like cords binding his hands behind his back.

Οι. Τον παιδ' έδωκας τώδ', δν έτος ίςορεί και
Θε. Εδωκ' ολεσθαι δ' ώφελος τηδ ημέρα.
Οι. Αλλ' ας τόδ' ήξεις μη λέγων Γε τένδικον.
Θε. Πολλώ γε μάλλον ήν φράσω διόλλυμαι.
Οι. Ανήρ όδ', ώς έoικεν, ές τριβάς έλα. 1170
Θε. Ου δήτ' έξωγ'· αλλ' ειπον ως δοίην πάλαι.
Οι. Πόθεν λαβών και οικείον, ή'ξ άλλο τινός και
Θε. Εμόν μεν εκ έγων, έδεξάμην δέ το. -
Οι. Τίνος πολιτών τώνδε, κακ σοίας σέγης και
Θε. Μη σρός θεών, μη δέσμο9', ισόρρι
πλέον.

1175
Οι. Ολωλας, ά σε ταύτ' έρήσομαι σάλιν.
Θε. Τών Λαϊς τοίνυν τις ήν γεννημάτων.
Οι. Η δόλος, ή κείνα τις έγλενής Γεγώς και
Θε. Οίμοι: σρός αυτών ειμί το δεινώ λέΓεν.
Οι. Κάπως ακέων· αλλ' όμως ακεςέον. 1180

Θε. Κείνο γέ τοι δή παίς εκλήζεθ' ή δ' έσω Κάλλις' αν είπoι ση Γυνή τάδ' ώς έχα.

Οι. Η γάρ δίδωσιν ήδέ σοι ;
Θε. Μάλις', άναξ.
Οι. Ως προς τί κρείας και

Θε. Ως αναλώσαιμί νιν.
Οι. Τεκδσα τλήμων και.
Θε. Θεσφάτων όκνω κακών. 1185
Οι. Ποίων και
Θε. Κτενίν νον τας τεκόντας ήν λότος.
Οι. Πώς δήτ' αφήκας το γέροντα τωδε σύ;

Θε. Κατοικτίσας, ώ δέσποτ' εις άλλης χθόνα
Δοκών αποίσειν, αυτός ένθεν ήν ο δε
Κάκ είς μέΓις' έσωσεν· ει γαρ έτος 1 1190

Ον φησιν έτος, ίσθι δύσπόμος Γεγώς. . Οι. Ιδ, ιδ: τα πάντ' αν εξίκοι σαφή. Ω φώς, τελευταίόν σε ωροσβλέψαιμι νύν Οσις πέφασμαι φύς τ' αφ' ών ο χρήν, ξυν οις Τ' 8 χρήν μ' όμιλών, ές τέμ' εκέδει κλανών.1195

1192. Note this line particularly; and note δυσποτμος, in the preceding line, as regarding the picture of ill luck, or the devil : note also the next following line, as alluding to the moon's becoming obscured.

SCENA SEXTA.

ΜΟΝΟΣΤΡΟΦΙΚΑ.

ΧΟΡΟΣ. Ω Γενεαι βροτών, ως ημάς ίσα και το μηδέν Ζώσας έναριθμώ. Τίς γάρ τις ανής ωλέον Τας ευδαιμονίας φέρει, Η τοσέτον όσον δοκών,

1200 Και δόξαντ' αποκλίναι και Το σόν του παράδει μ' έχων, Τον σον δαίμονα, τον σον, ώ τλάμου Οιδιπόδα, βροτών έδένα μακαρίζω. Οσις καθ' υπερβολάν τοξεύσας,

1205 Εκράτησας τα πάντ’ ευδαίμονος όλβο. Φευ κατά μέν Φθίσας τάν Γαμψώνυχα Παρθένον χρησμωδόν: Θανάτων δ' εμα χώρα αύρΓος ανέσας, Εξ 6 και βασιλεύς καλή έμός: 1210 Και τα μέλις ετιμάθης.