Antrum horrens, fcopulofum, atrum feralibus um
Diffugiunt fontes, & retrò lumina vortunt,
Hos pugiles Romæ per fæcula longa fideles Evocat antiftes Babylonius, atque ita fatur. Finibus occiduis circumfufum incolit æquor Gens exofa mihi, prudens natura negavit Indignam penitùs noftro conjungere mundo; Illuc, fic jubeo, celeri contendite greffu, Tartarioque leves difflentur pulvere in auras Et Rex & pariter Satrapæ, fcelerata propago, Et quotquot fidei caluere cupidine veræ : Confilii focios adhibete, operifque ministros. Finierat, rigidi cupidè paruere gemelli. Interea longo flectens curvamine cœlos Defpicit æthereâ dominus qui fulgurat arce, Vanaque perverfæ ridet conamina turbæ, Atque fui caufam populi vult ipfe tueri.
Effe ferunt fpatium, quà diftat ab Afide terrâ Fertilis Europe, & fpectat Mareotidas undas; Hic turris pofita eft Titanidos ardua Famæ Æra, lata, fonans, rutilis vicinior aftris Quàm fuperimpofitum vel Athos vel Pelion Offæ. M.lle fores aditufque patent, totidemque feneftræ, Amplaque per tenues translucent atria muros: Excitat hîc varios plebs agglomerata fufurros; Qualiter inftrepitant circum mulctralia bombis Agmina mufcarum, aut texto per ovilia junco, Dum Canis aftivum cœli petit ardua culmen. Ipfa quidem fummâ fedet ultrix matris in arce, Auribus innumeris cinctum caput eminet olli,
Queis fonitum exiguum trahit, atque levissima captat Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis. Nec tot Ariftoride fervator inique juvencæ, Ifidos, immiti volvebas lumina vultu, Lumina non unquam tacito nutantia fomno, Lumina fubjectas latè spectantia terras. Iftis illa folet loca luce carentia fæpe Perluftrare, etiam radianti impervia foli; Millenifque loquax auditaque visaque linguis Cuilibet effundit temeraria, veraque mendax Nunc minuit, modò confiétis fermonibus auget. Sed tamen à noftro meruisti carmine laudes, Fama, bonum quo non aliud veracius ullum, Nobis digna cani, nec te memorâffe pigebit Carmine tam longo; fervati fcilicet Angli, Officiis vaga diva tuis, tibi reddimus æqua. Te Deus, æternos motu qui temperat ignes, Fulmine præmiffo alloquitur, terrâque tremente: Fama, files? an te latet impia Papistarum Conjurata cohors in meque meofque Britannos, Et nova fceptrigero cædes meditata Jacobo? Nec plura; illa ftatim fenfit mandata Tonantis, Et, fatis antè fugax, ftridentes induit alas, Induit & variis exilia corpora plumis; Dextra tubam geftat Temefæo ex ære fonoram. Nec mora, jam pennis cedentes remigat auras, Atque parum eft curfu celeres prævertere nubes; Jam ventos, jam folis equos poft terga reliquit Et primò Angliacas folito de more per urbes Ambiguas voces incertaque murmura spargit, Mox arguta dolos, & deteftabile vulgat
Proditionis opus, nec non facta horrida dictu, e Authorefque
Authorefque addit fceleris, nec garrula cæcis Infidiis loca ftructa filet; ftupuere relatis, Et pariter juvenes, pariter tremuere puellæ, Effoetique fenes pariter, tantæque ruinæ Senfus ad ætatem fubitò penetraverat omnem. Attamen interea populi miferefcit ab alto Æthereus pater, & crudelibus obftitit aufis Papicolûm; capti pœnas raptantur ad acres : At pia thura Deo, & grati folvuntur honores; Compita læta focis genialibus omnia fumant; Turba choros juvenilis agit: Quintoque Novembris Nulla dies toto occurrit celebratior anno.
Anno ætatis 17. In obitum Præfulis Elienfis.
Dhuc madentes rore fqualebant genæ,
Et ficca nondum lumina
Adhuc liquentis imbre turgebant falis
Quem nuper effudi pius,
Dum mæsta charo jufta perfolvi rogo
Wintonienfis præfulis.
Cùm centilinguis Fama (proh! femper mali
Cladifque vera nuncia)
Spargit per urbes divitis Britanniæ,
Populofque Neptuno fatos, Ceffiffe morti, & ferreis fororibus
Te, generis humani decus,
Qui rex facrcrum illâ fuisti in infulâ
Quæ nomen Anguillæ tenet.
Tunc inquietum pectus irâ protinus
Tumulis potentem fæpe devovens deam:
Nec vota Nafo in Ibida Concepit alto diriora pectore, Graiufque vates parciùs
Turpem Lycambis execratus eft dolum, Sponfamque Neobulen fuam.
At ecce! diras ipfe dum fundo graves, Et imprecor neci necem,
Audiffe tales videor attonitus fonos Leni, fub aurâ, flamine: Cæcos furores pone, pone vitream Bilemque & irritas minas;
Quid temerè violas non nocenda numina, Subitoque ad iras percita?
Non eft, ut arbitraris elufus mifer,
Mors atra Noctis filia,
Erebóve patre creta, five Erinnye, Vaftóve nata fub Chao:
Aft illa, cœlo miffa ftellato, Dei Meffes ubique colligit: Animafque mole carneâ reconditas In lucem & auras evocat: Ut cum fugaces excitant Horæ diem Themidos Jovifque filiæ;
Et fempiterni ducit ad vultus patris ;
At jufta raptat impios
Sub regna furvi luctuosa tartari,
Sedefque fubterraneas.
Hanc ut vocantem lætus audivi, citò
Fœdum reliqui carcerem,
Volatilefque fauftus inter milites
Ad aftra fublimis feror:
Vates ut olim raptus ad cœlum fenex
Auriga currûs ignei,
Non me Boötis terruere lucidi
Sarraca tarda frigore, aut Formidolofi Scorpionis brachia; Non enfis, Orion, tuus. Prætervolavi fulgidi folis globum, Longéque fub pedibus deam Vidi triformem, dum coërcebat fuos Frænis dracones aureis ; Erraticorum fyderum per ordines, Per lacteas vehor plagas,
Velocitatem fæpe miratus novam,
Donec nitentes ad fores
Ventum eft Olympi, & regiam Crystallinam, & Stratum fmaragdis Atrium. Sed hîc tacebo; nam quis effari queat
Oriundus humano patre
Amoenitates illius loci? mihi Sat eft in æternum frui.
Naturam non pati fenium.
EU quàm perpetuis erroribus acta fatifcit
Avia mens hominum, tenebrifque immerfa profundis
Oedipodioniam volvit fub pectore noctem, Quæ vefana fuis metiri facta deorum
« PreviousContinue » |