Tu saltem lente rapidos age, Phæbe, jugales, Qua potes, et sensim tempora veris eant ; Ingruat et nostro serior umbra polo. ELEG. VI. sua carmina excusari postulasset si solito minus essent bona, quod Mirto tibi sanam non pleno ventre salutem, Qua tu, distento, forte carere potes. Nec sinit optatas posse sequi tenebras ? Crede mihi, vix hoc carmine scire queas : Nec venit ad claudos integer ipse pedes. Festaque celifugam quæ coluere deum, Haustaque per lepidos Gallica musta focos P! Carmen amat Bacchum, carmina Bacchus amat : Atque hederam lauro præposuisse suæ. Mista Thyoneo turba novena choro. Non illic epulæ, non sata vitis erat. Cantavit brevibus Tëia Musa modis ? Et redolet sumtum pagina quæque merum ; Et volat Eleo pulvere fuscus eques. Dulce canit Glyceran, flavicomamque Chloen. Mentis alit vires, ingeniumque fovet. P Haustaque per lepidos Gallica musta foces ! Deodate had sent Milton a copy of verses, in which he described the fe mas.-T. WARTON. 9 Teumesius Euan. Teumesus is a mountain of Bæotia, the district in which Thebes was inhabitants were called Teumesii. Milton here puzzles his readers unnecessary learning. The meaning of the line is this : _" The Thel inspires the numbers of his congenial Pindar, the Theban poet.”_T. War ! 35 40 45 50 Addimus his artes, fusumque per intima Phoebum Corda; favent uni Bacchus, Apollo, Ceres. Numine composito, tres peperisse deos. Insonat, arguta molliter icta manu ; Virgineos tremula quæ regat arte pedes. Et revocent, quantum crapula pellit iners. Implet odoratos festa chorea tholos, Quale repentinus permeat ossa calor; Irruet in totos lapsa Thalia sinus. Et vocat ad numeros quemlibet illa suos; Et cum purpurea matre tenellus Amor. Sæpius et veteri commaduisse mero. Heroasque pios, semideosque duces, Nunc latrata fero regna profunda cane; Vivat, et innocuos præbeat herba cibos ; Sobriaque e puro pocula fonte bibat. Et rigidi mores, et sine labe manus : Surgis ad infensos, augur, iture deos. Lumina Tiresian, Ogygiumque Linon, Orpheon, edomitis sola per antra feris ; " Nunc quoque Thressa libi, &c. The Thracian harp. Orpheus was of Thrace.-T. WARTON. s Auditurque chelys suspensa tapetia circum, &c. Mr. Warton has observed, that here is a reference to the mode of furnishing halls or state-apartments with tapestry, which had not ceased in Milton's time. Compare “Comus," v. 324.- Topd. I Al qui bella refert, &c. Ovid, Anacreon, Pindar, and Horace indulged in convivial festivity; and this also is an indulgence which must be allowed to the professed writer of elegies and odes : but the epic poet, who has a more serious and important task, must live sparingly, according to the dictates of Pythagoras. Milton's panegyrics on temperance both in eating and drinking, resulting from his own practice, are frequent.—T. W'Anton. Sic dapis exiguus, sic rivi potor Homerus Dulichium vexit per freta longa virum, Et yada foemineis insidiosa sonis; Dicitur umbrarum detinuisse greges. Spirat et occultum pectus, et ora, Jovem. Esse putas tanti noscere siquid agam) Faustaque sacratis sæcula pacta libris ; Qui suprema suo cum Patre regna colit ; Et subito elisos ad sua fana deos. Illa sub auroram lux mihi prima tulit. Tu mihi, cui recitem, judicis instar eris. ELEG. VII. 3 NONDUM, blanda, tuas leges, Amathusia, noram, Et Paphio vacuum pectus ab igne fuit. Atque tuum sprevi, maxime, numen, Amor. Conveniunt tenero mollia bella duci : Hæc sunt militiæ digna tropæa tuæ. Non valet in fortes ista pharetra viros. Promptior, et duplici jam ferus igne calet. Attulerat primam lux tibi, Maie, diem : u Et per monstrificam Perseiæ Phæbados aulam. "Te quoque pressa manent patriis meditata cicutis. His English “ Ode on the Nativity.” This he means to submit to Deodate's inspection. “ You shall next have some of my English poetry.” The transitions and connexions of this Elegy are conducted with the skill and address of a master, and form a train of allusions and digressions productive of fine sentiment and poetry. From a trifling and unimportant circumstance, the reader is gradually led to great and lofty imagery.—T. Warton. w At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem, Nec matutinum sustinuere jubar. 15 20 30 35 40 Astat Amor lecto, pictis Amor impiger alis; Prodidit astantem mota pharetra deum : Et quicquid puero dignum et Amore fuit. Miscet amatori pocula plena Jovi; Thiodamantæus Naide raptus Hylas. Addideratque truces, nec sine felle, minas : “Nunc, mea quid possit dextera, testis eris: Et faciam vero per tua damna fidem. Edomui Phæbum, cessit et ille mihi ; Certius et gravius tela nocere mea. Qui post terga solet vincere, Parthus eques : Inscius uxori qui necis auctor erat. Herculeæque manus, Herculeusque comes. Hærebunt lateri spicula nostra Jovis. Et tua non leviter corda petenda mihi: Nec tibi Phoebæus porriget anguis opem Evolat in tepidos Cypridos ille sinus. Et mihi de puero non metus ullus erat : Et modo villarum proxima rura placent. * Cydoniusque mihi, &c. y Et ille, &c. 2 Est etiam nobis ingens quoque victus Orion. * Nec tibi Phobaus porriget anguis opem. “No medicine will avail you : not even the serpent, which Phæbus sent to Rome to cure the city of a pestilence.” Ovid, “ Metam.” xv. 742.—T. WARTON. 45 Turba frequens, facieque simillima turba dearum, Splendida per medias itque reditque vias; Fallor? An et radios hinc quoque Phæbus habet ? Impetus et quo me fert juvenilis, agor; Neve oculos potui continuisse meos. Principium nostri lux erat illa mali. Sic regina deum conspicienda fuit. Solus et hos nobis texuit ante dolos : Et facis a tergo grande pependit onus: Insilit hinc labiis, insidet inde genis : Hei mihi ! mille locis pectus inerme ferit. Uror amans intus, flammaque totus eram. Ablata est oculis, non reditura“, meis. Et dubius volui sæpe referre pedem. Raptaque tam subito gaudia flere juvat. Inter Lemniacos præcipitata focos : Vectus ab attonitis Amphiaraus equis. Nec licet inceptos ponere, neve sequi. Vultus, et coram tristia verba loqui ! Forte nec ad nostras surdeat illa preces ! Ponar in exemplo primus et unus ego. Pugnent officio nec tua facta tuo. b Turba, &c. In Milton's youth, the fashionable places of walking in London wero Hyde-Park, and Gray’s-Inn Walks.-T. WARTON. c Non reditura. He saw the unknown lady, who had thus won his heart, but once. The fervor of bis love is inimitably expressed in the following lines. — Todd. |