Absque te foret atque amore fido, Custos et comes assidens ministras ; Palmâ tu digitisque! miram enim artem Contactu varioque mobilique Exerces, vice functa nunc loquentis, Nunc lecto recitantis e libello. Ergo illi taciturnitas, tenebræ Pandens æthera januamque coli. ITALIA ANTIQUA. [The greater part of this Ode is taken from one which obtained the Gold Medal at Cambridge.] Lugere terram quid facit Italam? Non bruma devastavit agros, Aut nebulâ malus urget æther: Non flos in horto, non rosa virginis Rident et æstates serenæ Et placidum sine nube cœlum : Et sole puro et fluctibus aureis Fontesque non absunt loquaces Nec tremuli lacuum susurri: At mæsta terram sors premit Italam; Et liquidæ siluere voces: Moret virorum quod periit genus; Proles aviti nominis immemor Fas ducit amplecti catenam, et Illic ubi olim Brutus, et impigri Robur Camilli natum; ubi Quintius Sudabat exercens aratro Jugera, fecit et alta virtus Parvo potentem Fabricium. O pudor! Flexit senatores, petentis Clarius exilium triumpho : Hæc illa tellus, quæ tulit ultimas Laurusque victoresque currus Cum ducibus Numidumque regum Duxit tropæis ad Capitolium. Nullus honor superest favillæ. Sed pristinorum lux mihi suaviter Urbesque desertumque campum et Lustrare flavâ quas Tiberis lavat Qua surgit, aut obliquus errat Unquam trementes inter arundines Semper Camœnæ spiritus igneæ, Per saxa, per valles, suâque Prata volat celebrata chordâ. Ibo, ruentum Tibur ubi strepit Fragore aquarum; visam ego frigidum Præneste, curvatamque fluctu Parthenopen, vacuasque Cumas. Dic, O vetustæ filia Chalcidis, Phoebea sedes, quid superest tui? An marmor usquam, et sculptor audax Et fana et ædes O ubi sunt? jacent Murum ruinososque vicos Gramineum tumulat sepulchrum : Nec garrulorum murmura civium Occultat infestas latronum Insidias: male tunc apertis Erratur agris, cum niger Hesperus Gaurana concentus propinquas |