Page images
PDF
EPUB

Utque folet, Siculi diverberat ima Pelori
Rex maris, & raucâ circumftrepit æquora conchâ
Oceani Tubicen, nec vaftâ mole minorem
Ægæona ferunt dorfo Balearica cete.

56

Sed neque Terra tibi fæcli vigor ille vetufti
Prifcus abeft, fervatque fuum Narciffus odorem,
Et puer ille fuum tenet & puer ille decorem
Phoebe tuufque & Cypri tuus, nec ditior olim
Terra datum fceleri celavit montibus aurum
Confcia, vel fub aquis gemmas. Sic denique in ævum
Ibit cunctarum feries juftiffima rerum,

Donec flamma orbem populabitur ultima, latè
Circumplexa polos, & vafti culmina cœli ;
Ingentique rogo flagrabit machina mundi.

De Idea Platonicâ quemadmodum Ariftoteles
intellexit.

D

Icite facrorum præfides nemorum Dex,
Tuque O noveni perbeata numinis

Memoria mater, quæque in immenfo procul
Antro recumbis otiofa Eternitas,
Monumenta fervans, & ratas leges Jovis,
Clique faftos atque ephemeridas Deum,
Quis ille primus cujus ex imagine
Natura follers finxit humanum genus,
Æternus, incorruptus, æquævus polo,
Unufque & univerfus, exemplar Dei?
Haud ille Palladis gemellus innubæ
Interna proles infidet menti Jovis ;
Sed quamlibet natura fit communior,
Tamen feorsùs extat ad morem unius,
Et, mira, certo ftringitur fpatio loci;
Seu fempiternus ille fyderum comes
Cali pererrat ordines decemplicis,
Citimumve terris incolit Lunæ globum;
Sive inter animas corpus adituras fedens
Obliviofas torpet ad Lethes aquas :

66

[ocr errors][merged small][ocr errors][merged small]

Sive in remotâ fortè terrarum plagâ
Incedit ingens hominis archetypus gigas,
Et diis tremendus erigit celfum caput
Atlante major portitore fyderum.
Non cui profundum cæcitas lumen dedit
Dirceus augur vidit hunc alto finu;
Non hunc filenti nocte Pleiones nepos
Vatum fagaci præpes oftendit choro;
Non hunc facerdos novit Affyrius, licet
Longos vetufti commemoret atavos Nini,
Prifcumque Belon, inclytumque Ofiridem.
Non ille trino gloriofus nomine
Ter magnus Hermes (ut fit arcani fciens)
Talem reliquit Ifidis cultoribus.

At tu perenne ruris Academi decus
(Hæc monftra fi tu primus induxti fcholis)
Jam jam poëtas urbis exules tuæ
Revocabis, ipfe fabulator maximus;
Aut inftitutor ipfe migrabis foras.

Ad Patrem.

25

30

35

NUNG mea pueros cupiamumque fa

UNC mea Pierios cupiam per pectora fontes

Volvere laxatum gemino de vertice rivum;
Ut tenues oblita fonos audacibus alis
Surgat in officium venerandi Mufa parentis.
Hoc utcunque tibi gratum pater optime carmen
Exiguum meditatur opus, nec novimus ipfi
Aptiùs à nobis quæ poffunt munera donis
Refpondere tuis, quamvis nec maxima poffint
Refpondere tuis, nedum ut par gratia donis
Effe queat, vacuis que redditur arida verbis.
Sed tamen hæc noftros oftendit pagina cenfus,
Et quod habemus opum chartâ numeravimus iftâ,
Quæ mihi funt nullæ, nifi quas dedit aurea Clio
Quas mihi femoto fomni peperere sub antro,
Et nemoris laureta facri Parnafides umbræ.
S

5

ΤΟ

15

Nec

20

Nec tu vatis opus divinum defpice carmen, Quo nihil æthereos ortus, & femina cœli, Nil magis humanam commendat origine mentem, Sancta Prometheæ retinens veftigia flammæ. Carmen amant Superi, tremebundaque Tartara carmen Ima ciere valet, divofque ligare profundos, Et triplici duros Manes adamante coercet. Carmine fepofiti retegunt arcana futuri Phoebades, & tremula pallentes ora Sibyllæ ; Carmina facrificus follennes pangit ad aras, Aurea feu fternit motantem cornua taurum ; Seu cùm fata fagax fumantibus abdita fibrís Confulit, & tepidis Parcam fcrutatur in extis. Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum, Aternæque moræ ftabunt immobilis ævi, Ibimus auratis per cœli templa coronis, Dulcia fuaviloquo fociantes carmina plectro,

25

35

35

40

Aftra quibus, geminique poli convexa fonabunt.
Spiritus & rapidos qui circinat igneus orbes,
Nunc quoque fydereis intercinit ipfe choreis
Immortale melos, & inenarrable carmen;
Torrida dum rutilus compefcit fibila ferpens,
Demiffoque ferox gladio manfuefcit Orion;
Stellarum nec fentit onus Maurufius Atlas.
Carmina regales epulas ornare folebant,
Cum nondum luxus, vaftæque immenfa vorago
Nota gulæ, & modico fpumabat cœna Lyzo.
Tum de more fedens fefta ad convivia vates
Æfculeâ intonfos redimitus ab arbore crines,
Heroumque actus, imitandaque gefta canebat,
Et chaos, & pofiti latè fundamina mundi,
Reptantefque Deos, & alentes numina glandes,
Et nondum Etneo quæfitum fulmen ab antro.
Denique quid vocis modulamen inane juvabit,
Verborum fenfusque vacans, humerique loquacis?
Silveftres decet ifte choros, non Orphea cantus,
Qui tenuit fluvios & quercubus addidit aures
Carmine, non citharâ, fimulachraque functa canendo
Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes. 55

45

[ocr errors]

Nec

« PreviousContinue »