Ανορμον εἰσέπλευσας εὐπλοίας τυχών ;
Άλλων δὲ πλῆθα ἐκ ἐπαισθάνῃ κακῶν,
Α σ' ἐξισώσει σοί τε καὶ τοῖς σοῖς τέκνοις.
Πρὸς ταῦτα, καὶ Κρέοντα καὶ τὸ μὸν ςόμα
Προπηλάκιζε σε γὰρ ἐκ ἔςι βροτῶν
Κάκιον, ὅςις ἐκτριβήσεταί πολε.

435

Οι. Η ταῦτα δῆτ ̓ ἀνεκτὰ πρὸς τότε κλύει; Οὐκ εἰς ὄλεθρον; ἐχὶ θᾶσσον ; & πάλιν Αψοῤῥα οἴκων τῶνδ ̓ ἀποςραφεὶς ἄπει; Τει. Οὐδ ̓ ἀκόμην ἔΓωγ ̓ ἂν, εἰ σὺ μὴ κάλεις.440 Οι. Οὐ γάρ τι σ ̓ ἤδειν μῶρα φωνήσοντ ̓· ἐπεὶ Σχολῇ σ' ἂν οἴκες τοὺς ἐμὸς ἐςειλάμην.

Note the 433rd line, and the expression in the 435th, as insinuating that the prototype of Edipus is constantly likened to the devil, as observed passim.

439. Note παλιν αψορρος, and the remainder of the line, as referable to the librations of the moon, and the successive return to view of those portions of her which have been before obscured.

441. Note μωρα φωνησοντα, as of folly or lunacy; the 444th line contains the like allusion.

Τε. Ημεῖς τοιοίδ' ἔφυμεν, ὡς μέν σοι δοκεῖ, Μῶροι γονεῦσι δ ̓ ὅι σ ̓ ἔφυσαν, εὔφρονες.

Οι. Ποίοισι ; μεῖνον· τίς δέ μ' ἐκφύει βροτῶν;
Τε. Ηδ' ἡμέρα φύσει σὲ καὶ διαφθερεῖ. 446
Οι. Ως πάντ' αΓαν γ' αινικτὰ καὶ σαφῆ λεξεις.
Τει. Οὐκοῦν σὺ ταῦτ ̓ ἄρις εὑρίσκειν ἔφυς.
Οι. Τοιαῦτ ̓ ὀνείδιζ οἷς ἔμ' εὑρήσεις μέδαν.
Τε. Αὕτη Γε μέντοι σ ̓ ἡ τύχη διώλεσεν. 450
Οι. Αλλ' εἰ πόλιν τήνδ ̓ ἐξέσωσ', ου μοι μέλει.
Τα. Απειμι τοίνυν καὶ σὺς παῖ, κόμιζέ με.

Οι. Κομιζέτω δῆθ ̓· ὡς παρὼν τά γ' ἐμποδὼν Οχλεῖς· συθείς τ' ἂν ἐκ ἂν ἀλύναις πλέον.

Τει. Εἰπὼν απειμ ̓ ὧν ἕνεκ ̓ ἦλθον, δ τὸ σὸν 455 Δείσας πρόσωπον ἐ γάρ ἐσθ ̓ ὅπε μ' ὀλεῖς· Λέγω δέ σοι τον άνδρα τότον, ὃν πάλαι

ον

445. Note Βροτων, and (particularly the whole of the line next ensuing, and the three following Jines.

452. The boy, who conducts Teiresias in his blindness, has the same prototype as Portia in the Merchant of Venice, in her boy's clothes; that prototype is, in fact, situate (in light) just before

Ζητεῖς, ἀπειλῶν κανακηρύσσων φόνον
Τὸν Λαίειον τός ἐςιν ἐνθάδε,

Ξένα λόγῳ μέτοικ©· εἶτα δ ̓ ἐγΓενὴς
Φανήσεται Θηβαῖος. ἐδ ̓ ἡσθήσεται

Τῇ ξυμφοράς τυφλὸς γὰρ ἐκ δεδορκότα,
Καὶ πλωχὸς ἀντὶ πλεσία, ξένην ἔπι
Σκήπτρω προδεικνὺς γαῖαν ἐμπορεύσεται.
Φανήσεται δὲ παισὶ τοῖς αὑτε ξυνὼν

460

465

Αδελφὸς αὐτὸς καὶ πατὴρ, καξ ἧς ἔφυ

Γυναικὸς, υἱὸς καὶ πόσις, καὶ τοῦ πατρὸς

Ομόσπορός τε καὶ φονεύς· καὶ ταῦτ ̓ ἐὼν

the person of Teiresias, and looking towards him; the boy is drawn in

Fig. 132.

455. Απειμ' and note the whole of the speech with which Teiresias concludes this scene.

او

Εἴσω λογίζει καν λάβης μ' ἐψευσμένον,

Φάσκειν ἔμ' ἤδη μαντικῇ μηδὲν φρονεῖν.

SCENA TERTIA.

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΙΚΑ.

ΣΤΡΟΦΗ Α.

ΧΟΡΟΣ.

Τις ὅντιν ̓ ὁ Θεσπιέπεια

Δελφίς εἶπε πέτρα

Αῤῥητ ̓ ἀῤῥήτων

Τελέσαντα φοινίαισι χερσίν;
Ωρα νιν ἀελλοπόδων ἵππων
Σθεναρώτερον φυΓα πόδα νωμᾷν.
Ενοπλος γὰρ ἐπ ̓ αὐτὸν ἐπενθρώσκει
Πυρὶ καὶ ςεροπαῖσι Διὸς γενέτας.

Δειναί δ ̓ ἅμ ̓ ἕπονται

Κῆρες ἀναπλάκητοι.

470

475

480

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ Α.

Ελαμψε γάρ το νιφόεντα

Αρτίως φανεῖςα

Φάμα Παρνασδ,

Τὸν ἄδηλον άνδρα πάντ' ιχνεύειν.

Φοιτᾷ καὶς ὑπὲρ ἀδρίαν ὕλαν,

Ανά τ' ἄντρα και πέτρας, ὡς ταῦρG,

ΜέλεΘ μελέῳ ποδὶ χηρεύων,

Τα μεσόμφαλα γᾶς ἀπονοσφίζων

Μαντεία· τὰ δ ̓ αἰεὶ

Ζῶντα περιποτᾶτοι.

485

490

ΣΤΡΟΦΗ Β.

Δεινὰ μὲν ἦν δεινὰ ταράσσει

Σοφὸς οἰωνοθέτας,

Ούτε δοκοῦντ ̓ ἔτ ̓ ἀποφάσκον

Θ'· ὅ, τι λέξω δ ̓ ἀπορῶ.
Πέτομαι δ' ἐλπίσιν, ὅτ ̓ ἐνα
Θάδ ̓ ὁρῶν, ἔτ ̓ ὀπίσω.
Τί γὰρ ἢ Λαβδακίδαις,
Η τῷ Πολύβι νεῖκα ἔκει
Τ', ἔτε πάροιθέν ποτ' ἐδῶ,
Ούτε τανῦν πω ἔμαθόν
Τι, πρὸς ὅτε δὴ βασάνῳ,
Επὶ τὴν ἐπίδαμον

495

500