ullum in ulla materia exquisitum desiderari librum, quem non statim exhibeat præsens Catalogus à Gabriele Martino, in re Bibliographica versatissimo, summa industria digestus et concinnatus. Neque vere mirum cuiquam videbitur, tantam optimorum librorum in uno museo ab uno homine comparatam fuisse copiam, quanta haud scio an in bibliothecis vel amplissimis reperiatur, si illum cogitet huic cupiditati, ne dicam xnx, ita indulsisse, ut in cæteris impensis diligens et attentus, in colligendos rarissimos quosque codices aurum plenis manibus ultro profunderet. Quo studio quantum ille vel ab ipsa fere pueritia deflagrarit, omnibus innotescet, ubi de vita moribusque ejus nonnulla attigero. Natus est Parisiis nobili genere VI. Nonas Julii an. 10 1662. Vix primos egressus pueritia annos ad Collegium Claromontanum, hodie Ludovici Magni, inter convictores literis instituendus à parentibus mittitur. Ibi jam tum eluxit in eo mira non discendi modo, sed libros etiam, sine quibus languent studia, colligendi cupiditas: quæ exinde cum eo ita adolevit, ut, confecto cursu Philosophico, inter Regios Equites Sclopetarios admissus, quidquid temporis militari disciplina vacuum habebat, id omne perscrutandis Bibliopolarum officinis, lectitandisque, quos emerat, libris impenderet. Delectabant eum imprimis, ut mihi sæpe narravit, Historicorum simplex et nuda veritas, acerque et sublimis Poëtarum spiritus, in quibus evolvendis tot ille noctes insomnem se traduxisse mihi confessus est, ut Terentium, Virgilium, Horatiumque, perpetua fere eorum lectione, memoria retinuerit. Cum ibi tamdiu mansisset, quamdiu militaria postulabant exercitia, Gallicanæ Prætorianorum militum cohortis Prolegati munus, annuente Rege, emit. Interjectis aliquot annis ejusdem Legati munus emeritus, quasi totum se Marti ac Minervæ devovisset, nunquam ad bellum vel in Germaniam vel in Flandriam proficiscebatur, quin inde multa gaza literaria auctus rediret. Hoc tempore in Galliam exarserat universa fere Europa; turmisque, icto adversus eam fædere, conjunctis, maxima vis belli in Belgium incubuerat. Cum igitur ad incendendas ignitis globis Bruxellas nostris pars exercitus XIX. Calend. Septembris an. 1695. accessisset, emissa e muris glans tormentaria præeunti cohorti suæ Fayo crus sinistrum ita frègit, ut mox abscindendum fuerit. Hoc vulnus, licet gravissimum, nec à (1) Musis eum, nec à militia removit, quippe qui decem circiter post annis cohortis suæ dux à Rege sit factus. Lutetiam reversus, ut placidam certamque sibi constitueret vitæ rationem, lectissimam Virginem Ludovicam Elisabetham (2) Landasiam sobrinam suam, cujus eximias virtutes antea perspexerat, III. Idus Aprilis an. 1697. uxorem duxit. Ex ea duos suscepit filios, quibus ad literarum et humanitatis studia informandis non interfuit solum sed etiam præfuit. Eorum alter, magnæ spei adolescens, vix primum emensus Philosophici cursus annum, immatura morte obiit. Alter, (natu major) paternæ heres indolis, utramque colit Minervam, unius è legione Picardica cohortis factus ductor, et in Regiam Scientiarum socii nomine, admodum juvenis, cooptatus Academiam. Annо 1700. mihi cum eo consuetudinem fecit utrique innatus librorum amor. Mirantique aliquando mihi tot inter ejus volumina, quæ jam 4000 numerum expleverant, multos deesse Auctores Græcos; linguam, ait, Græcam vix primoribus labris attigi. At Cato, inquam, jam senex eam didicit, et quisquis est in ea plane rudis, in Latinis illum quoque sæpius hærere necesse est. Erat ille tum quadra [1] Quod hoc versu iconi ejus apponendo expressi : Me læsit Mavors, læsum mulsere Camænæ. [2] Landais. genarius; nec multo post ad locupletandam Græcis libris Bibliothecam, simulque ad Græcam linguam ita incubuit, ut, accito Græcarum literarum peritissimo magistro, quem singulis diebus mane tot audiebat, musæum optimis quibusque codicibus Græcis, animumque hujus linguæ cognitione instruxerit. Quod iis dictum velim, qui innumeros ad pompam inanemque doctrinæ famam sibi coacervant libros, quos non legere, nedum intelligere, possunt. Ita comparatis antiquis omnibus et optimæ notæ Scriptoribus, à militia plane recessit, ut totus in literis versaretur. Vix unquam mane domo egredi solitus totum illud tempus studiis amicisque dabat. Illum invisebant Viri Literati, quos comiter excipiebat, et quorum colloquia vel ipsis studiis anteponenda censebat. Erat ille egregia forma, vividaque oris et vultus dignitate; in sermone gravis sine asperitate, hilaris interdum et facetus, ubi opus erat: ut, si quid forte jocosius narraret, id Attico lepore tinctum audientibus prossinaret. Verbis tamen parce utebatur; ut nihil temere effutiret, sed omnia quasi prius cogitata et pensata loqueretur; ita semper amans veritatis, et ab omni fuco alienus, ut, si quem minus sincere loquentem audiret, obmutesceret illico, ejusque improbitatem vel ipso silentio objurgaret. Ut in deligendis amicis cautus, ita in iis retinendis fuit diligentissimus. Intimos animi sensus illis ultro aperiebat, librosque vel pretiosissimos liberalissime commodabat, dicere solitus, inter amicos omnia esse communia. Fidem porro iis datam fallere nefas grande ducebat: ut, si quis forte delinqueret, nihilo secius in eum amici et officia et studia exequeretur; ratus, etsi quid amico, amicitiæ nihil, quod honestum sit, esse denegandum. Longum esset singulos recensere, quibus vel societate, vel necessitudine conjunctus fuit; cum et in Urbe et in Aula vix ullus sit Virorum Principum atque Optimatum, ad quem facilis ei non patuerit aditus; totque ille fere habuerit amicos, quot sunt non Lutetiæ modo, sed etiam apud exteros Viri Literati, quos, quibuscumque potuerat officiis, sibi devinxerat. At præcipua et debita Fayum laude fraudarim, si tacuerim quanti eum fecerit æquissimus idemque perspicacissimus ingeniorum æstimator celsissimus Princeps Cardinalis Rohannus, cui adeo fuit acceptus, ut in suam eum non amicitiam modo, sed etiam familiaritatem venire voluerit. Illum sui in Italiam itineris adhibuit comitem; et quoties ab Aula Tabernas Alsaticas in suum palatium secedebat, toties fere hærebat illi assecla Fayus, quem in sinu ejus et vixisse, et obiisse dicere licet. Cum enim XIX. Calend. Februarii an. 1723. in paralysin incidisset, recuperatis aliquantum Borboniarum aquarum ope viribus, Tabernas ille, ubi tum versabatur celsissimus Princeps, advolavit. Atque ibi lenta febricula correptus, relicto omnibus magno sui desiderio, è vita excessit IX. Calend. Augusti ejusdem anni, et in Curiali illius, Urbis Templo, B. Virgini dicato, infra concionatoriam cathedram sihus jacet. D. MICH. BROCARD, Colleg. Mazar. » BIBLIOPOLA LECTORI. « Vir Literatus, et de re literaria bene meritus, sibi provinciam suscepit illustri defuncto præposità Præfatione parentandi. Nec ipsi invidimus officium amici, quod in amicum adeò ornatè persolvit. འ་་ ART. XVI. LATIN SATIRES AGAINST POPERY. ac 1. Varia Doctorum Piorumque Virorum, De corrupto Ecclesiæ statu, Poemata, ante nostram ætatem conscripta: ex quibus multa historica quoque utiliter summa cum uoluptate cognosci possunt. Cum præfatione Mathie Flacii Illyrici. Basilea, Per Lodouicum Lucium. 8. Dedication dated 1. Maij, anno Domini 1556. pp. 494. COLOPHON. Basilea, ex officina Ludouici Lucij, Anno Christi M.D.LVII. Mense Martio. (RARE.) EX ANTIQUA SCRIPTURA antiqui rhythmi. « Recessit hoc tempore, Lex à sacerdotibus, Justitia à principibus, Consilium à senioribus, Fides à populo, Amor à parentibus, Reuerentia à subditis, Charitas à prælatis, Disciplina à literatis, Studium à scholaribus, Religio à monachis, Deuotio à monialibus, |