Salmoni Macrini Juliodunensis Odarum Libri Tres ad P. Castellanum Pontificem Matisconum.
Jo. Bellaii Cardinalis Amplissimi Poemata aliquot elegantissima ad eundem Matisconum Pontificem.
Parisiis ex officina Rob. Stephani typographi Regü. MDXLVI. in 8. pp. 159.
AD FRANCISCUM GALLIARUM regem potentiss. invictissimumque Salomonii Macrini Juliodunensis ejus cubiculari præfatio.
Debet filia quod piæ parenti,
Cujus solicito instituta cultu est,
Nutrita et studio fideliore,
Sacri tempora ad usque nuptialis,
Solennisque Hymenea festa tedæ,
Cum tradenda viro est amans amanti:
Hoc debent tibi, Rex supreme regum,
Quos Europa ferox habet, nivali
A Pevæ Tyrias ad usque Gades,
Hoc inquam tibi litteræque et artes
Debent ingenuæ atque liberales,
Quas tu principe in urbe gentis hujus
Jussisti, idque tribus vigere linguis,
Mercede eximiis data magistris,
Quantam insignibus obtulisse par est
Præceptoribus artium bonarum.
Quocirca minimus schola ex ego illa,
Indignusque tuæ minister Aulæ,
Ingratus nimium viderer in te,
Nec quadere satis beatiore hoc
Pubis munere litteras amantis,
Si laudes taceam tuas malignus,
Nec te Musagetem vocem, nec alto
Cælo commoda publica ista tollam,
His nostris citharæ sonis minuta.
Nam si vinitor Evhyo novellas
Uvas, si Cereri colonus offert
Messis primitias suæ, Palique
Selectum upilo bidentis agnum,
Quid ni, semina prima qui dedisti,
Libemus tibi, Rex, libenter omnes
Hoc quotquot studio locamus horas,
Fructum nostræ operæ recentem, et artis
Per te auctæ, atque tuo favore fotæ,
Si grati et volumus pii videri ?
De Rusticorum fœlicitate. Ad Ant. Leonem Senatorem.
Fœlicem agricolam nimis
Sulcantem patrio paucula vomere
Terræ jugera fertilis.
Implentem e propriis lignæ vitibus
Musto dolia spumeo.
Vicino et nemoris de strue quamlibet
Angusti foculum laris
Accendentem, Aquilo cum penetrabili
Nam quanquam immodicam sæpe pecuniam Tetrarches gravis imperet,
Et res exiguas deterat improbus Miles, classica si sonent,
Immitis trepidum creditor urgeat,
Effluxit simul ut dies
Solvendo ante quidem prodita fœnori,
Sunt majora, Leo, quibus
Has pensare vices agricolæ queant, Instantesque molestias,
Tantillum modo dum sit patientiæ.
Imprimis facilis sopor,
Curarum et domitrix flebilium quies,
Et contenta domesticis
Mens, et flagitii nescia pallidi.
Nam cui vita modestior?
Constantique fides pectore sanctior?
Incorruptior æquitas?
Fundendoque manus sanguine parcior?
Non illic domui gravem
Privignum horrifici pocula toxici
Extinxere, nec impius
Formosæ nurvi concubuit datis
Furtim muneribus socer,
Nec trux innocuo sanguine liberûm
Colchis polluitur manus.
Nec de fatifica Scylla patris coma
Crinem purpureum secat
Accensa illicitis Cretis amoribus.
Hæc sunt monstra potentium
Ignorata piis prorsus agrestibus.
Sponsi impatientis Querela.
Salve deliciæ meæ puella,
Quam fausto auspicio parens uterque
Despondit mihi conjugem futuram,
Bis septem attigeris simul Decembres.
Vis dicam tibi veriora veris ?
Ne vivam nisi nuptiale postquam
Nos pignus pariter jugavit ambos,
Et meæ tua dextra juncta dextra est,
Toto longior esse mensis anno, et
Ipso mense dies videtur, ecquid
Tam quæso fuerit diu necesse
Expectare, nec interim jocari,
Amplexuque graves levare curas ?
Si matura viro, et parata votis
Obedire meis, adi parentes,
Demissa et roseum pudore vultum
Nostras flebiliter refer querelas,
Neu longa crucient mora precare,
Accinctum modo nec vetent amantem
Zonam solvere tandiu ligatam,
Et pressas serere osculationes
Tecum compositum aureo in cubili.
An non desipio furore cæcus,
Imponam qui oneris tibi id, puella,
Quod me ferre sit equius? parentes
Nimirum ipse tuos adibo, et istud
Vel vi, vel prece gnavus impetrabo.
Adsint Juno meis Venusque votis,
Si quæ debita sunt, et æqua posco.
Agro Sabino dives Horatius,.
Lætusque villa permodica licet,
Equabat immensas potentum
Gloria opes animoque regum.
Testantur ejus dulcia carmina
Queis ipse vitæ commoda rustica
Sic laudat, extollitque cœlo, ut
Regibus anteferat colonos.
Quos et beatos Minciades vocat,
Concessa saltem si bona noverint,
Quod justa victum terra fundat,
Atque cibos faciles ministret.
Si non superbas alta domus fores
Pandit, coactis mane clientibus.
Ut voce patronum salutent
Solliciti thalamo exeuntem :
Si vestis auro, vel Phrygia manu
Illusa defit, si æra Corinthia,
Nec lana fucatur veneno
Assyrio, Tyriis vel ostris :
Secura saltem est Agricolis quies,
Est vita prorsum fallere nescia,
Sunt grata latis ocia arvis,
Et sopor arboreis sub umbris.
Cum Astræa terras læsa relinqueret,
Sese parenti sisteret et Jovi,
Vestigia excedens per illos
Ultima constituisse fertur.
Villa penates cum Clodoaldicæ
Bellai, et hortos (quæ tua munera)
Accepero, ut pascam juvencas
Vallibus ad fluvium propinquis :
|