Talis & abreptum folem refpexit, ad Orcum
Vectus ab attonitis Amphiaraus equis.
Quid faciam infelix, & luctu victus ? amores
Nec licet inceptos ponere, neve fequi.
O utinam fpectare semel mihi detur amatos
Vultus, & coràm triftia verba loqui;
Forfitan & duro non eft adamante creata,

Forte nec ad noftras furdeat illa preces.

Crede mihi nullus fic infeliciter arfit,

Ponar in exemplo primus & unus ego.
Parce precor teneri cum fis Deus ales amoris,
Pugnent officio nec tua facta tuo.
Jam tuus O certè eft mihi formidabilis arcus,
Nate deâ, jaculis nec minus igne potens:

Et tua fumabunt noftris altaria donis,

Solus & in fuperis tu mihi fummus eris.
Deme meos tandem, verùm nec deme furores,
Nefcio cur, mifer eft fuaviter omnis amans:

Tu modo da facilis, pofthæc mea fiqua futura eft,
Cufpis amaturos figat ut una duos.

H

EC ego mente olim lævâ, ftudioque fupino
Nequitiæ pofui vana trophæa meæ.

Scilicet abreptum fic me malus impulit error,
Indocilifque ætas prava magiftra fuit.
Donec Socraticos umbrofa Academia rivos
Præbuit, admiffum dedocuitque jugum.
Protinas extinctis ex illo tempore flammis,

Cinta rigent multo pectora noftra gelu.
Unde fuis frigus metuit puer ipfe fagittis,

Et Diomedeam vim timet ipfa Venus.

85

90

95

100

105

110

CU

In Proditionem Bombardicam.

UM fimul in regem nuper fatrapasque Britannos Aufus es infandum perfide Fauxe nefas, Fallor? an & mitis voluifti ex parte videri,

Et penfare mala cum pietate fcelus ? Scilicet hos alti miffurus ad atria cœli,

Sulphureo curru flammivolifque rotis. Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis Liquit lördanios turbine raptus agros.

5

In eandem.

Iccine tentafti cœlo donâffe Iacobum

Quæ feptemgemino Bellua monte lates?

Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis infidiofa tuis.

Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Aftra, nec inferni pulveris ufus ope.

Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,

Et quot habet brutos Roma profana Deos.

Namque hac aut aliâ nifi quemque adjuveris arte,
Crede mihi cœli vix bene fcandet iter.

5

ΤΟ

In eandem.

Urgatorem animæ derifit Täcobus ignem,
Et fine quo fuperûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ,
Movit & horrificum cornua dena minax.

Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium fpretâ religione dabis.
Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas triste patebit iter.
O quàm funefto cecinifti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura fuis!
Nam prope Tartareo fublime rotatus ab igni
Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

5

10

Q

In eandem.

UEM modò Roma fuis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat Tænarioque finu,

Hunc vice mutatâ jam tollere geftit ad aftra,
Et cupit ad fuperos evehere uíque Deos.

In inventorem bombardæ.

Apetionidem laudavit cæca vetuftas,

IA

Qui tulit ætheream folis ab axe facem ; At mihi major erit, qui lurida creditur arma, Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi.

Ad Leonoram Romæ canentem.

Angelus unicuique fuus (fic credite gentes)

Obtigit æthereis ales ab ordinibus.

Quid mirum? Leonora tibi fi gloria major,
Nam tua præfentem vox fonat ipfa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli
Per tua fecretò guttura ferpit agens;

5

Serpit agens, facilifque docet mortalia corda

Senfim immortali affuefcere poffe fono.

Quòd fi cuncta quidem Deus eft, per cunctaque fufus, In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

10

A

Ad eandem.

Ltera Torquatum cepit Leonora poëtam,
Cujus ab infano ceffit amore furens.
Ah mifer ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, & propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem

Aurea maternæ fila movere lyræ.
Quamvis Dircæo torfiffet lumina Pentheo
Sævior, aut totus defipuiffet iners,
Tu tamen erantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ;
Et poteras ægro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu reftituiffe fibi.

5

10

Ad eandem.

Claraque Parthenopes fana Achelöiados,

Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas,

Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpora Chalcidico facra dediffe rogo?

Illa quidem vivitque, & amoniâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Paufilipi.

Illic Romulidûm ftudiis ornata fecundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.

5

R

Apologus de Ruftico & Hero.

Ufticus ex malo fapidiffima poma quotannis Legit, & urbano lecta dedit Domino: Hinc incredibilli fructûs dulcedine captus

Malum ipfam in proprias tranftulit areolas.
Hactenus illa ferax, fed longo debilis ævo,

Mota folo affueto, protenùs aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, fpe lufus inani,
Damnavit celeres in fua damna manus.
Atque ait, heu quantò fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tuliffe animo!

Poffem ego avaritiam frænare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi & fœtus & ipfe parens.

Elegiarum Finis.

5

10