Et quæ tum facili sperabam mente futura
Arripui voto levis, & præfentia finxi,
Heus bone numquid agis? nifi te quid forte retardat,
Imus & argutâ paulum recubamus in umbrâ,
Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Caffibelauni!
Tu mihi percurres medicos, tua gramina, fuccos,
Helleborúmque, humilefque crocos, foliumque hyacinthi,
Quafque habet ifta palus herbas, artesque medentûm.
Ah pereant herbæ, pereant artefque medentum,
Gramina, poftquam ipfi nil profecere magistro.
Ipfe etiam, nam nefcio quid mihi grande fonabat
Fistula, ab undecimâ jam lux est altera nocte,
Et tum forte novis admôram labra cicutis,
Diffiluere tamen ruptâ compage, nec ultra
Ferre graves potuere fonos, dubito quoque ne fim
Turgidulus, tamen & referam, vos cedite fylvæ. 160
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes
Dicam, & Pandrafidos regnum vetus Inogeniæ,
Brennúmque Arvigarúmque duces, prifcúmque Belinum,
Et tandem Armoricos Britonum fub lege colonos; 165
Tum gravidam Arturo fatali fraude lögernen,
Mendaces vultus, affumptaque Gorlöis arma,
Merlini dolus. O mihi tum fi vita fuperfit,
Tu procul annofa pendebis fistula pinu
Multùm oblita mihi, aut patriis mutata Camœnis 170
Brittonicum ftrides, quid enim? omnia non licet uni
Non fperâffe uni licet omnia, mi fatis ampla
Merces, & mihi grande decus (fim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitufque inglorius orbi)
Si me flava comas legat Ufa, & potor Alauni,
Vorticibufque frequens Abra, & nemus oinne 'Treantæ,
Et Thamefis meus ante omnes, & fufca metallis.
Tamara, & extremis me difcant Orcades undis,
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Hæc tibi servabam lentâ fub cortice lauri,
Hæc, & plura fimul, tum quæ mihi pocula Mansus,
Manfus Chalcidicæ non ultima gloria ripæ,
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipse,
Et circum gemino cælaverat argumento :
In medio rubri maris unda, & odoriferum ver,
Littora longa Arabum, & fudantes balfama fylvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Cæruleùm fulgens diverficoloribus alis
Auroram vitreis furgentem refpicit undis.
Parte alia polus omnipatens, & magnus Olympus, 190
Quis putet? hic quoque Amor, pictæque in nube pharetræ,
Arma corufca faces, & spicula tincta pyropo;
Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum fpargit fua tela per orbes
Impiger, & pronos nunquam collimat ad ictus,
Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.
Tu quoque in his, nec me fallit fpes lubrica, Damon,
Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret
San&táque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? 200
Nec te Lethæo fas quæfiviffe fub orco,
Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà,
Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon,
Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum ;
Heroúmque animas inter, divófque perennes,
Æthereos haurit latices & gaudia potat
Ore facro. Quin tu cœli poft jura recepta
Dexter ades, placidúsque fave quicunque vocaris,
Seu tu nofter eris Damon, five æquior audis
Diodotus, quo te divino nomine cuncti
Cœlicolæ nôrint, fylvifque vocabere Damon.
Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei fervantur honores;
Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona,
Lætáque frondentis geftans umbracula palmæ
Eternum perages immortales hymenæos ;
Cantus ubi, choreifque furit lyra mifta beatis,
Felta Sionæo bacchantur & Orgia thyrfo.
Ad JOANNEM ROUSIUM Oxonienfis Academiæ Bibliothecarium.
De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti postulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret, Ode.
Emelle cultu fimplici gaudens liber,
Fronde licet geminâ,
Munditiéque nitens non operosâ,
Quam manus attulit
Sedula tamen haud nimii poetæ ;
Dum vagus Aufonias nunc per umbras,
Nunc Britannica per vireta lufit
Infons populi, barbitóque devius
Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio
Longinquum intonuit melos
Vicinis, & humum vix tetigit pede ;
Nam te Roüfius fui
Optat peculi, numeróque jufto
Sibi pollicitum queritur abeffe,
Rogatque venias ille cujus inclyta
Sunt data virûm monumenta curæ :
Téque adytis etiam facris
Voluit reponi, quibus & ipfe præfidet
Æternorum operum cuftos fidelis,
Quæftorque gazæ nobilioris,
Opulenta dei per templa parentis,
Fulvofque tripodas, donaque Delphica,
lön Actæâ genitus Creusâ.
Mufarum ibis amoenos,
Diamque Phoebi rurfus ibis in domum,
Oxoniâ quam valle colit
Delo pofthabitâ,
Quicquid hoc fterile fudit ingenium,
Jam ferò placidam fperare jubeo
Perfun&tam invidiâ requiem, fedefque beatas
Quas bonus Hermes
|