Digna quidem, Stygiis quæ vivas clausa tenebris,

Æternâque animæ digna perire fame!

Haud aliter vates terræ Thesbitidis olim

Pressit inassueto devia tesqua pede,

Desertasque Arabum salebras, dum regis Achabi
Effugit atque tuas, Sidoni dira, manus :
Talis et, horrisono laceratus membra flagello,
Paulus ab Æmathiâ pellitur urbe Cilix:
Piscosæque ipsum Gergessæ civis Iesum
Finibus ingratus jussit abire suis.

At tu sume animos, nec spes cadat anxia curis,
Nec tua concutiat decolor ossa metus!
Sis etenim quamvis fulgentibus obsitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,

At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Deque tuo cuspis nulla cruore bibet.
Namque eris ipse Dei radiante sub ægide tutus.
Ille tibi custos, et pugil ille tibi;

Ille, Sionææ qui tot sub moenibus arcis

Assyrios fudit nocte silente viros,
Inque fugam vertit, quos in Samaritidas oras

Misit ab antiquis prisca Damascus agris, Terruit et densas pavido cum rege cohortes, Aere dum vacuo buccina clara sonat, Cornea pulvereum dum verberat ungula campum, Currus arenosam dum quatit actus humum, Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentum, Et strepitus ferri, murmuraque alta virûm :

Et tu (quad superest miseris) sperare memento,
Et tua magnanimo pectore vince mala;
Nec dubites quandoque frui melioribus annis,
Atque iterum patrios posse videre lares!

ELEGIA V

Anno Etatis 20.

IN ADVENTUM VERIS.

IN se perpetuo Tempus revolubile gyro,
Jam revocat Zephyros vere tepente novos;
Induiturque brevem Tellus reparata juventam,
Jamque soluta gelu dulcè virescit humus.
Fallor? an et nobis redeunt in carmina vires,
Ingeniumque mihi munere veris adest?
Munere veris adest, iterumque vigescit ab illo,
(Quis putet?) atque aliquod jam sibi poscit opus.
Castalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat,
Et mihi Pyrenen somnia nocte ferunt;
Concitaque arcano fervent mihi pectora motu,

Et furor, et sonitus me sacer intus agit.
Delius ipse venit. Video Penëide lauro
Implicitos crines; Delius ipse venit.

Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua cœli,
Perque vagas nubes corpore liber eo;

Perque umbras, perque antra feror penetralia vatum,
Et mihi fana patent interiora Deùm ;
Intuiturque animus, toto quid agatur Olympo,
Nec fugiunt oculos Tartara cæca meos.
Quid tam grande sonat distento spiritus ore ?
Quid parit hæc rabies, quid sacer iste furor?
Ver mihi, quod dedit ingenium, cantabitur illo;
Profuerint isto reddita dona modo.

Jam, Philomela, tuos, foliis adoperta novellis,
Instituis modulos, dum silet omne nemus.
Urbe ego, tu sylvâ simul incipiamus utrique,
Et simul adventum yeris uterque canat.
Veris, io! rediere vices. Celebremus honores
Veris, et hoc subeat Musa perennis opus !
Jam sol, Æthiopas fugiens Tithoniaque arva,
Flectit ad Arctoas aurea lora plagas.

Est breve noctis iter. Brevis est mora noctis opaca,
Horrida cum tenebris exulat illa suis :
Jamque Lycaonius plaustrum cœleste Bootes
Non longâ sequitur fessus, ut antè, viâ.
Nunc etiam solitas circum Jovis atria toto
Excubias agitant sidera rara polo :

Nam dolus, et cædes, et vis cum nocte recessit,
Neve giganteum Dî timuere scelus.

Fortè aliquis, scopuli recubans in vertice, pastor,
Roscida cùm primo sole rubescit humus,
" Hâc," ait, " hâc certè caruisti nocte puella,
Phoebe, tuâ, celeres quæ retineret equos.

Læta suas repetit sylvas, pharetramque resumit
Cynthia, luciferas ut videt alta rotas ;'
Et, tenues ponens radios, gaudere videtur
Officium fieri tam breve fratris ope."
"Desere" (Phoebus ait) "thalamos, Aurora, seniles!
Quid juvat effoeto procubuisse toro?
Te manet Æolides viridi venator in herbâ.
Surge! Tuos ignes altus Hymettus habet."
Flava verecundo dea crimen in ore fatetur,
Et matutinos ociùs urget equos.

Exuit invisam Tellus rediviva senectam,

Et cupit amplexus, Phoebe, subire tuos :
Et cupit, et digna est. Quid enim formosius illâ,
Pandit ut omniferos luxuriosa sinus,

Atque Arabum spirat messes, et ab ore venusto
Mitia cum Paphiis fundit amoma rosis !
Ecce! Coronatur sacro frons ardua luco,
Cingit ut Idæam pinea turris Opim;
Et vario madidos intexit flore capillos,
Floribus et visa est posse placere suis.
Floribus effusos ut erat redimita capillos,
Tænario placuit diva Sicana Deo.

Aspice, Phœbe! Tibi faciles hortantur amores,
Mellitasque movent flamina verna preces :
Cinnameâ Zephyrus leve plaudit odorifer alâ,
Blanditiasque tibi ferre videntur aves.
Nec sine dote tuos temeraria quærit amores
Terra, nec optatos poscit egena toros.