Auditurque chelys suspensa tapetia circum,
Virgineos tremulâ quæ regat arte pedes.
Illa tuas saltem teneant spectacula Musas,

Et revocent, quantum crapula pellit iners!
Crede mihi! Dum psallit ebur, comitataque plectrum
Implet odoratos festa chorea tholos,

Percipies tacitum per pectora serpere Phœbum,
Quale repentinus permeat ossa calor;
Perque puellares oculos, digitumque sonantem,
Irruet in totos lapsa Thalia sinus.

Namque Elegia levis multorum cura Deorum est;
Et vocat ad numeros quemlibet illa suos,
Liber adest elegis, Eratoque, Ceresque, Venusque,
Et cum purpureâ matre tenellus Amor.
Talibus inde licent convivia larga poetis,
Sæpius et veteri commaduisse mero.

At, qui bella refert, et adulto sub Jove cœlum,
Heroasque pios, semideosque duces,

Et nunc sancta canit superum consulta deorum,
Nunc latrata fero regna profunda cane,
Ille quidem parcè, Samii pro more magistri,
Vivat, et innocuos præbeat herba-cibos !
Stet propè fagineo pellucida lympha catillo,
Sobriaque e puro pocula fonte bibat!
Additur huic scelerisque vacans, et casta juventus,
Et rigidi mores, et sine labe manus,
Qualis, veste nitens sacrâ et lustralibus undis,

Surgis, ad infensos, augur, iture Deos.

Hoc ritu vixisse ferunt post rapta sagacem
Lumina Tiresian, Ogygiumque Linon,
Et lare devoto profugum Calchanta, senemque
Orpheon, edomitis sola per antra feris.
Sic dapis exiguus, sic rivi potor Homerus
Dulichium vexit per freta longa virum,
Et per monstrificam Perseiæ Phœbados aulam,
Et vada fœmineis insidiosa sonis,

Perque tuas, rex ime, domos, ubi sanguine nigro
Dicitur umbrarum detinuisse greges,
Dis etenim sacer est vates, divùmque sacerdos,
Spirat et occultum pectus, et ora, Jovem.
At tu, siquid agam, scitabere, si modò saltem
Esse putas tanti noscere, siquid agam.
Paciferum canimus cœlesti semine regem,
Faustaque sacratis sæcula pacta libris,
Vagitumque Dei, et stabulantem paupere tecto,
Qui suprema suo cum patre regna colit,
Stelliparumque polum, modulantesque æthere tur-

mas,

Et subitò elisos ad sua fana Deos.
Dona quidem dedimus Christi natalibus illa,
Illa sub auroram lux mihi prima tulit.

Te quoque pressa manent, patriis meditata cicutis,
Tu mihi, cui recitem, judicis instar eris.

ELEGIA VII

Anno Etatis 19.

NONDUM, blanda, tuas leges, Amathusia, noram;
Et Paphio vacuum pectus ab igne fuit.

Sæpe cupidineas, puerilia tela, sagittas,
Atque tuum sprevi, maxime, numen, Amor.
"Tu, puer, imbelles" (dixi) "transfige columbas!
Conveniunt tenero mollia bella duci.

Aut de passeribus timidos age, parve, triumphos!
Hæc sunt militiæ digna trophæa tuæ.

In genus humanum quíd inania dirigis arma?
Non valet in fortes ista pharetra viros,"

Non tulit hoc Cyprius, neque enim Deus ullus ad

Promptior, et duplici jam ferus igne calet. Ver erat; et, summæ radians per culmina villæ, Attulerat primam lux tibi, Maie, diem.

At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem,
Nec matutinum sustinuere jubar

Astat Amor lecto, pictis Amor impiger alis.
Prodidit astantem mota pharetra Deum :

Prodidit et facies, et dulce minantis ocelli,
Et quicquid puero dignum et Amore fuit.
Talis in æterno juvenis Sigeius Olympo
Miscet amatori pocula plena Jovi;

Aut, qui formosas pellexit ad oscula nymphas,
Thiodamantæus Naiade raptus Hylas.
Addideratque iras, sed et has decuisse putares,
Addideratque truces, nec sine felle, minas,
Et "Miser, exemplo sapuisses tutiùs" inquit.
"Nunc, mea quid possit dextera, testis eris.
Inter et expertos vires numerabere nostras,
Et faciam vero per tua damna fidem.
Ipse ego, si nescis, strato Pythone superbum
Edomui Phoebum; cessit et ille mihi,
Et, quoties meminit Peneïdos, ipse fatetur
Certiùs et graviùs tela nocere mea.
Me nequit adductum curvare peritiùs arcum,
Qui post terga solet vincere, Parthus eques:
Cydoniusque mihi cedit venator, et ille,
Inscius uxori qui necis autor erat,
Est etiam nobis ingens quoque victus Orion,
Herculeæque manus, Herculeusque comes.
Jupiter ipse licèt sua fulminatorqueat in me,
Hærebunt lateri spicula nostra Jovis.
Cætera, quæ dubitas, melius mea tela docebunt,
Et tua non leviter corda petenda mihi.
Nec te, stulte, tuæ poterunt defendere Musæ,
Nec tibi Phoeboeus porriget anguis opem."

Dixit, et, aurato quatiens mucrone sagittam,
Evolat in tepidos Cypridos ille sinus.

At mihi risuro tonuit ferus ore minaci,

Et mihi de puero non metus ullus erat: Et modò, quà nostri spatiantur in urbe Quirites, Et modò villarum proxima rura placent. Turba frequens, facieque simillima turba dearum, Splendida per medias itque reditque vias: Auctaque luce dies gemino fulgore coruscat. Fallor? An et radios hinc quoque Phoebus habet? Hæc ego non fugi spectacula grata severus, Impetus et quo me fert juvenilis, agor. Lumina luminibus malè providus obvia misi, Neve oculos potui continuisse meos. Unam fortè aliis supereminuisse notabam ; Principium nostri lux erat illa mali. Sic Venus optaret mortalibus ipsa videri: Sic regina Deum conspicienda fuit. Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido, Solus et hos nobis texuit antè dolos. Nee procul ipse vafer latuit, multæque sagittæ, Et facis à tergo grande pependit onus : Nec mora, nune ciliis hæsit, nunc virginis ori, Insilit hinc labiis, insidet inde genis; Et quascunque agilis partes jaculator oberrat, Hei mihi! mille locis pectus inerme ferit. Protinus insoliti subierunt corda furores,

Uror amans intus, flammaque totus eram.