ELEGIA QUARTA, Anno Ætatis 18.

Ad Thomam Junium præceptorem suum, apud mer

catores Anglicos Hamburgæ agentes, Paftoris munere fungentem.

, ,

10

URRE per immensum fubitò mea littera pontum,
I, pete Teutonicos læve

per æquor Segnes rumpe moras, & nil, precor, obstet eunti,

Et festinantis nil remoretur iter. Ipse ego Sicanio frænantem carcere ventos 5

Æolon, & virides sollicitabo Deos, Cæruleamque suis comitatam Dorida Nymphis,

Ut tibi dent placidam per sua regna viam.
At tu, fi poteris, celeres tibi sume jugales,

Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;
Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras

Gratus Eleusinâ missus ab urbe puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas,

Ditis ad Hamburgæ mænia fecte gradum, Dicitur occiso quæ ducere nomen ab Hamâ, 15

Cimbrica quem fertur clava dedisse neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore

Præful Christicolas palcere doctus oves :
Ille quidem eft animæ plusquam pars altera noftræ,

Dimidio vitæ vivere cogor ego.
Hei mihi, quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei !

Charior

20

35

Charior ille mihi quàm tu doctiffime Graium

Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat ;
Quàmque Stagirites generoso magnus alumno, 25

Quem peperit Libyco Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros

Myrmidonum regi, talis & ille mihi.
Primus

ego Aonios illo præeunte recessus
Luftrabam, & bifidi facra vireta jugi,

30 Pieriofque hausi latices, Clioque favente,

Castalio fparfi læta ter ora mero.
Flammeus at fignum ter viderat arietis Æthon,

Induxitque auro lanea terga novo,
Bisque novo terram sparfifti Chlori senilem

Gramine, bisque tuas abftulit Auster opes :
Necdum ejus licuit mihi lumina pafcere vultu,

Aut linguæ dulces aure bibisse fonos.
Vade igitur, cursuque Eurum præverte sonorum,

Quàm fit opus monitis res docet, ipsa vides.
Invenies dulci cum conjuge fortè fedentem,

Mulcentem gremio pignora charo suo,
Forsitan aut veterum prælarga volumina patrum

Versantem, aut veri biblia sacra Dei,
Cæleftive animas saturantem rore tenellas, 45

Grande falutiferæ religionis opus.
Utque folet, multam fit dicere cura falutem,

Dicere quam decuit, fi modo adesset, herum.
Hæc

quoque paulum oculos in humum defixa modestos Verba verecundo sis memor ore loqui:

50 Hæc tibi, si teneris vacat inter prælia Musis, Mittit ab. Angliaco littore fida manus.

40

Accipe finceram, quamvis fit sera, falutem;

Fiat & hoc ipfo gratior illa tibi.
Sera quidem, fed vera fuit, quam cafta recepit 55

Icaris à lento Penelopeïa viro.
Alt ego quid volui manifeftum tollere crimen,

Ipfe quod ex omni parte levare nequit ?
Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur,
Et pudet officium deseruisse suum.

60 Tu modò da veniam faffo, veniamque roganti,

Crimina diminui, quæ patuere, folent. Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes

Vulnifico pronos nec rapit ungue leo. Sæpe farisfiferi crudelia pectora Thracis 65

Supplicis ad meitas delicuere preces. Extensæque manus avertunt fulminis ictus, Placat & iratos hoftia

parva

Deos. Jamque diu fcripfiffe tibi fuit impetus illi,

Neve moras ultra ducere paffus Amor. 70 Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum! .

In tibi finitimis bella tumere locis,
Teque tuamque urbem truculento milite cingi,

Et jam Saxonicos arma parasse duces.
Te circum latè campos populatur Enyo,

75 Et fata carne virûm jam cruor arva rigat; Germanifque fuum conceffit Thracia Martem,

Illuc Odryfios Mars pater egit equos; Perpetuòque comans jam deflorescit oliva, Fugit & ærisonam Diva perosa tubam,

80 Fugit io terris, & jam non ultima virgo Creditur ad superas justa volasse domos.

TC

85

90

95

Te tamen intereà belli circumfonat horror,

Vivis & ignoto folus inopfque folo;
Et, tibi quam patrii non exhibuere penates,

Sede peregrinâ quæris egenus opem.
Patria dura parens, & faxis fævior albis

Spumea quæ pulsat littoris unda tui, Siccine te decet innocuos exponere fætus,

Siccine in externam ferrea cogis humum, Et finis ut terris quærant alimenta remotis

Quos tibi profpiciens miferat ipfe Deus, Et qui læta ferunt de cælo nuntia, quique

Quæ via poft cineres ducat ad astra, docent ? Digna quidem Stygiis quæ vivas clausa tenebris,

Æternâque animæ digna perire fame !
Haud aliter vates terræ Thelbitidis olim

Pressit inafsueto devia tesqua pede,
Desertasque Arabum falebras, dum regis Achabi

Effugit atque tuas, Sidoni dira, manus.
Talis & horrisono laceratus membra flagello,

Paulus ab Æmathiâ pellitur urbe Cilix.
Piscofæque ipsum Gergessæ civis Tëfum

Finibus ingratus jussit abire suis.
At tu sume animos, nec spes cadat anxia curis,

Nec tua concutiat decolor csfa metus.
Sis etenim quamvis fulgentibus obfitus armis,

Intententque tibi millia tela necem,
At nullis vel inerme latus violabitur armis,

Deque tuo cuspis nulla cruore bibet.
Namque eris ipfe Dci radiante fub agide tutus,
Ille tibi cuitos, & pugil ille tibi;
VOL. XII.

R

100

105

II

Ille

Ille Sionææ qui tot sub mænibus arcis

Affyrios fudit nocte filente viros;
Inque fugam vertit quos in Samaritidas oras

115 Mifit ab antiquis prisca Damascus agris, Terruit & densas pavido cum rege cohortes,

Aëre dum vacuo buccina clara fonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,

Currus arenofam dum quatit actus humum, 120 Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentum,

Et ftrepitus ferri, murmuraque alta virûm.
Et tu (quod fupereft miferis) fperare memento,

Et tua magnanimo pectore vince mala ;
Nec dubites quandoque frui melioribus annis, 125

Atque iterum patrios poffe videre lares.

ELEGIA QUINT A, Anno Ætatis 20.

In adventum veris.

IN

N se perpetuo Tempus revolubile gyro

Jam revocat Zephyros vere tepente novos ; Induiturque brevem Tellus reparata juventam,

Jamque foluta gelu dulce virefcit humus. Fallor? an & nobis redeunt in carmina vires,

5 Ingeniumque mihi munere veris adeft ? Munere veris adeft, iterumque vigefcit ab illo

(Quis putet) atque aliquod jam fibi pofcit opus. Caftalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat, Et mihi Pyrenen fomnia nocte ferunt;

Concitaque