Nec dum aderat Thyrfis; paftorem fcilicet illum
Dulcis amor Mufe Thufca retinebat in urbe.
Aft ubi mens expleta domum, pecorisque relicti
Cura vocat, fimul affuetâ feditque fub ulmo,
Tum verò amiffum tum denique fentit amicum,
Cœpit & immenfum fic exonerare dolorem.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Hei mihi! quæ terris, quæ dicam numina cœlo,
Poftquam te immiti rapuerunt funere Damon!
Siccine nos linquis, tua fic fine nomine virtus
Ibit, & obfcuris numero fociabitur umbris?
At non ille, animas virgâ qui dividit aureâ,
Ifta velit, dignumque tui te ducat in agmen,
Ignavumque procul pecus arceat omne filentum.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Quicquid erit, certè nifi me lupus antè videbit, Indeplorato non comminuere fepulchro, Conftabitque tuus tibi honos, longumque vigebit Inter paftores: Illi tibi vota fecundo Solvere poft Daphnin, poft Daphnin dicere laudes Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabit: Si quid id eft, prifcamque fidem coluiffe, piùmque, Palladiásque artes, fociúmque habuiffe canorum.

15

20

25

30

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. 35 Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia Damon, At mihi quid tandem fiet modò? quis mihi fidus Hærebit lateri comes, ut tu fæpe folebas

Frigoribus duris, & per loca fœta pruinis,
Aut rapido fub fole, fiti morientibus herbis?
Sive opus
in magnos fuit eminùs ire leones,

40

Aut

Aut avidos terrere lupos præfepibus altis;
Quis fando fopire diem, cantuque folebit?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Pectora cui credam ? quis me lenire docebit
Mordaces curas, quis longam fallere noctem
Dulcibus alloquiis, grato cùm fibilat igni

45

Molle pyrum, & nucibus ftrepitat focus, at malus aufter Mifcet cuncta foris, & defuper intonat ulmo?

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. 50 Aut æftate, dies medio dum vertitur axe,

Cum Pan æfculeâ fomnum capit abditus umbrâ,
Et repetunt fub aquis fibi nota fedilia nymphæ,
Paftorefque latent, ftertit fub fepe colonus,

Quis mihi blanditiáfque tuas, quis tum mihi rifus, 55
Cecropiofque fales referet, cultofque lepores?

60

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. At jam folus agros, jam pafcua folus oberro, Sicubi ramofæ denfantur vallibus umbræ, Hic ferum expecto, fupra caput imber & Eurus Trifte fonant, fractæque agitata crepuscula fylvæ. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Heu quam culta mihi priùs arva procacibus herbis Involvuntur, & ipfa fitu feges alta fatifcit! Innuba neglecto marcefcit & uva racemo, 65 Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ Mærent, inque fuum convertunt ora magistrum. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Tityrus ad corylos vocat, Alphefibœus ad ornos, Ad falices Aegon, ad flumina pulcher Amyntas, Hic gelidi fontes, hîc illita gramina musco, VOL. XII.

U

70

Hie

Hic Zephyri, hîc placidas interftrepit arbutus undas; Ista canunt furdo, frutices ego nactus abibam.

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Mopfus ad hæc, nam me redeuntem forte notârat, 75 (Et callebat avium linguas, & fidera Mopfus) Thyrfi quid hoc? dixit, quæ te coquit improba bilis? Aut te perdit amor, aut te malè fascinat aftrum, Saturni grave fæpe fuit paftoribus aftrum, Intimaque obliquo figit præcordia plumbo.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Mirantur nymphæ, & quid te Thyrfi futurum eft? Quid tibi vis? aiunt, non hæc folet effe juventæ Nubila frons, oculique truces, vultufque feveri, Illa choros, lufufque leves, & femper amorem Jure petit, bis ille mifer qui ferus amavit..

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopéque, & filia Baucidis Ægle Docta modos, citharæque fciens, fed perdita faftu, Venit Idumanii Chloris vicina fluenti; Nil me blanditia, nil me folantia verba, Nil me, fi quid adeft, movet, aut fpes ulla futuri.. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Hei mihi quam fimiles ludunt per prata juvenci, Omnes unanimi fecum fibi lege fodales, Nec magis hunc alio quifquam fecernit amicum De grege, fi denfi veniunt ad pabula thoes, Inque vicem hirfuti paribus junguntur onagri: Lex eadem pelagi, deferto in littore Proteus Agmina phocarum numerat, vilifque volucrum Paffer habet femper quicum fit, & omnia circum

5

80

85

90

95

100

Farra

105

Farra libens volitet, ferò fua tecta revisens,
Quem fi fors letho objecit, feu milvus adunco
Fata tulit roftro, feu ftravit arundine foffor,
Protinus ille alium focio petit inde volatu.
Nos durum genus, & diris exercita fatis
Gens homines aliena animis, & pectore difcors,
Vix fibi quifque parem de millibus invenit unum,
Aut fi fors dederit tandem non afpera votis,
Illum inopina dies quâ non speraveris horâ
Surripit, æternum linquens in fæcula damnum.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Heu quis me ignotas traxit vagus error in oras
Ire per aëreas rupes, Alpemque nivofam !
Ecquid erat tanti Romam vidiffe fepultam,
(Quamvis illa foret, qualem dum viseret olim,
Tityrus ipfe fuas & oves & rura reliquit ;)
Ut te tam dulci poffem caruiffe sodale,
Poffem tot maria alta, tot interponere montes,
Tot fylvas, tot faxa tibi, fluviosque sonantes!
Ah certè extremùm licuiffet tangere dextram,
Et bene compofitos placidè morientis ocellos,
Et dixiffe vale, noftri memor ibis ad aftra.

115

120

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Quamquam etiam veftri nunquam meminiffe pigebit, Paftores Thufci, Mufis operata juventus,

Hic Charis, atque Lepos; & Thufcus tu quoque Damon,
Antiquâ genus unde petis Lucumonis ab urbe.
O ego quantus eram, gelidi cum ftratus ad Arni
Murmura, populeumque nemus, quà mollior herba,
Carpere nunc violas, nunc fummas carpere myrtos,
U 2

Et

Et potui Lycidæ certantem audire Menalcam.
Ipfe etiam tentare aufus fum, nec puto multùm
Difplicui, nam funt & apud me munera vestra
Fifcellæ, calathique, & cerea vincla cicuta,
Quin & noftra fuas docuerunt nomina fagos
Et Datis, & Francinus, erant & vocibus ambo
Et ftudiis noti, Lydorum fanguinis ambo.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Hæc mihi tum læto dictabat rofcida luna,
Dum folus teneros claudebam Cratibus hædos.
Ah quoties dixi, cùm te cinis ater habebat,
Nunc canit, aut lepori nunc tendit retia Damon,
Vimina nunc texit, varios fibi quod fit in ufus!
Et quæ tum facili fperabam mente futura
Arripui voto levis, & præfentia finxi,

135

140

145

Heus bone numquid agis? nifi te quid forte retardat,
Imus & argutâ paulùm recubamus in umbrâ,
Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Caflibelauni?
Tu mihi percurres medicos, tua gramina, fuccos, 150
Helleborúmque, humiléfque crocos, foliúmque hya-
cinthi,

Quafque habet ifta palus herbas, artefque medentûm.
Ah pereant herbæ, pereant artefque medentûm,
Gramina, poftquam ipfi nil profecere magiftro.
Ipfe etiam, nam nefcio quid mihi grande fonabat 155
Fistula, ab undecimâ jam lux eft altera nocte,
Et tum forte novis admôram labra cicutis,
Diffiluere tamen ruptâ compage, nec ultra

Feire graves potuere fonos, dubito quoque ne fim
Turgidulus, tamen & referam, vos cedite fylvæ. 160