Ὁ Ὁδοιπόρος, τραγῳδία εἰς πέντε πράξεις ... Μετὰ διθυράμβου εἰς τὴν κεʹ. Μαρτίου..

αγκάλας αι αίμα αιωνίως ακόμα Ακούω Αλλ ανθρώπους απ αποθάνω αυτά βάθη βλέμμα βλέπεις βλέπω βουνά γή γήν δάκρυά δεν Δεν θέλω διά Διατί δόξης δύο εάν είδα είμαι είν είσαι Εκεί εκείνη Ελλάδα Ελλάς εμέ εμπρός έν επάνω ερήμου έρως έρωτος έτι ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ έχει ζή ζητεί ζωή ζωήν ζωής ημέρας ήταν θα θάλασσα θανάτου Θεέ θέλει ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Θεός Θεού καθ καθώς κανείς καρδίας κατ κι κόσμου λέγει λόγους μακράν μάς μέσον μέσω μετ μέτωπόν μή μην μίαν μόνη μόνον μόνος νέα νούν Οδοιπόρος όλον οπόταν όπου όταν ότε ουρανόν οφθαλμοί οφθαλμούς πάθη ΠΑΪΣΙΟΣ πάλιν πάντα παρά πάτερ Πλήν πλησίον ποία ποτέ Πού πρίν πρώτον πύρ πώς Ραλού Σαν σάς ΣΚΗΝΗ σκιά σκότη σκότος σπλάγχνα στήθη στόμα συ σώμα ταϊς τας τί τόσον τού τρείς Τών τώρα υπό φέρει Φεύγει φλόγας φύσις φωνή φωνήν φώς χείλη χρόνους χωρίς ψυχή ψυχήν ψυχής ώραν