Ὁ Ὁδοιπόρος, τραγῳδία εἰς πέντε πράξεις ... Μετὰ διθυράμβου εἰς τὴν κεʹ. Μαρτίου..

αἱ αἰωνίως ἀκόμα Αλέξανδρος Σούτσος ἂν ἀπ ἀπὸ αὐτὰ αὐτὴ αὐτὴν τὴν αὐτὸ αὐτὸν αὐτὸς αὐτοῦ βλέπω βουνὰ γῆ δὲ δὲν δὲν μὲ διὰ δύο ἐὰν ἐγὼ εἶδα εἶμαι εἶν εἶναι εἰς τὴν εἰς τὸ μέσον εἰς τοῦ εἰς τοὺς εἶσαι ἐκεῖ ἐμὲ ἐμπρός ἐν ἐν μέσῳ Ἐν ᾧ ἕνα ἐς τὸ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ἔχει ζῇ ἡ Ῥαλοῦ ἡ ψυχή ἡμέρας θὰ θέλω Θεοδόσιος Θεοῦ καθὼς καὶ εἰς καὶ ἡ καὶ ὁ καὶ τὴν Καὶ τὸ Καὶ τοῦ κατὰ μακρὰν μᾶς μὲ μετὰ μὴ μὴν νὰ νὰ μὴν νὰ σὲ ὁ Θεὸς ὁ νοῦς Ὁ Ὁδοιπόρος ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ οἱ ὅλον ὁπόταν ὅπου ὅταν ὅτι ΠΑΪΣΙΟΣ παρὰ περιγιάλι Πλὴν ποτὲ ποῦ πρὶν πρὸς τὴν πῶς Ῥαλοῦ Σὰν σᾶς σὲ σεῖς ΣΚΗΝΗ σὺ σῶμα τὰ τὰ χείλη ταῖς τὰς τὴν γῆν τὴν Ῥαλοῦν τὴν ὥραν τῆς τῆς γῆς τῆς ψυχῆς τί τὸ φῶς τὸν τοῦ κόσμου τοῦ Ὁδοιπόρου τρεῖς τῷ τῶν ὑπὸ ὡς