Ὁ Ὁδοιπόρος, τραγῳδία εἰς πέντε πράξεις ... Μετὰ διθυράμβου εἰς τὴν κεʹ. Μαρτίου..

Αγίου Όρους αγκάλας Αθανάσιος Χριστόπουλος αι Αιωνίως ακόμα Ακούω Αλέξανδρος Σούτσος Αλλ Ανδρομάχης Απ αποθάνω Αποχωρεί αυτά βάθη βλέμμα βλέπεις βλέπω βορέας βουνά Γνωρίζεις δάκρυά Δεν θέλω διά Διατί δύο εάν είδα είμαι είν είσαι εκεί Ελλάδα εμπρός Ενώ επάνω ερήμου Ερμιόνη έρωμένη έρως έρωτος Ευρώ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ έχει ζή ζητεί ζωή ζωήν ήλιος ημέραν ήμουν ήταν θα Θεέ θέλει Θεοδόσιος Θεός Θεού καθ καθείς καθώς κάνεις καρδίας κι κόσμου κτυπά λύπας μακράν Μαρτίου μάς Μεσολόγγι μέσον μέσω μέτωπόν μην μίαν μόνον μυρσίνης νά νέα νεκρά νούν Οδοιπόρος Οπόταν όπου όταν ότε ουδε πάθη ΠΑΙΣΙΟΣ περιγιάλι Πλην πλησίον Πού πριν πώς Ραλού Σάν σάς σβύνεται σεις σελήνη ΣΚΗΝΗ σκιά σκότη σκότος Σούτσος στήθη στήθους στιγμήν στόλους στόμα σύ σώμα τά ταίρι τας τής τί τό τού Τουρκίας τρεις τρέχει τών τώρα υμεναίου υπό φάντασμα φέρει φεύγει φλόγας φωλεάν φωνή φώς χείλη χύνει ψυχή ψυχήν ψυχής ώραν ώς